ร่มไม้และเรือนใจ

ทุกชีวิตย่อมปรารถนาความสงบเย็นทั้งจากภายนอกและภายใน ร่มไม้นั้นให้ความสงบเย็นภายนอก ส่วนความสงบเย็นภายในนั้นหาได้จากเรือนใจ ร่มไม้และเรือนใจจึงมีคุณค่าอย่างยิ่งสำหรับเราทุกคน

ร่มไม้ยังปกป้องคุ้มภัยให้แก่สรรพชีวิต เช่นเดียวกับเรือนใจซึ่งเป็นที่พึ่งพิงภายในมิให้ความทุกข์คุกคาม ร่มไม้จะให้ความร่มเย็นเมื่อธรรมชาติอุดมไพบูลย์ฉันใด เรือนใจจะให้ความสุขแก่เราได้ต่อเมื่อเปี่ยมด้วยธรรมฉันนั้น

ธรรมชาติภายนอกและธรรมภายในนั้นแยกจากกันไม่ออก ธรรมชาติงอกงามได้ต่อเมื่อผู้คนมีธรรมฉันใด ธรรมภายในตั้งมั่นได้ก็เพราะธรรมชาติภายนอกกล่อมเกลาฉันนั้น

ถึงที่สุดแล้ว ธรรมชาติภายนอกก็คือส่วนหนึ่งของธรรม(ในความหมายที่เป็นกฎธรรมชาติ) ส่วนธรรมภายในก็คืออีกมิติหนึ่งของธรรมชาติ ที่ครอบคลุมทั้งรูปธรรมและนามธรรมนั่นเอง ธรรมและธรรมชาติจึงเชื่อมโยงกันอย่างยิ่ง ขณะที่ธรรมชาติสอนธรรมแก่เรานั้น ธรรมในใจก็สอนให้เรารักธรรมชาติด้วยเช่นกัน

ดังนั้นหากเราเปิดใจรับธรรมและเรียนรู้จากธรรมชาติ นอกจากจิตใจจะเป็นสุข ชีวิตจะงอกงามแล้ว โลกรอบตัวเรายังจะร่มรื่นและสงบเย็นด้วย

ร่มไม้และเรือนใจ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อพ.ศ.๒๕๔๓ โดยรวบรวมจากงานเขียนที่กระจัดกระจายในที่ต่าง ๆ หลายปีก่อนหน้านั้น บัดนี้ชมรมกัลยาณธรรม มีความประสงค์ที่จะพิมพ์หนังสือเล่มนี้อีกครั้งหนึ่ง เพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน อาตมายินดีอนุญาตและอนุโมทนาในกุศลฉันทะดังกล่าว เพราะการบำเพ็ญธรรมทานนั้นในทางพุทธศาสนาถือว่าเป็นการให้ที่ประเสริฐกว่าการให้ทั้งปวง เนื่องจากก่อให้เกิดความเจริญงอกงามแก่ชีวิตได้อย่างยั่งยืน