อัลฟ่าอัปลักษณ์

"กูว่านะ หน้าอย่างมึงหมอเขาก็ไม่รับทำ เว้นเสียแต่ไปตายแล้วเกิดใหม่" ทิศเหนือว่าแล้วดันตัวธันย์ออกไปห่าง ๆ ทำท่าทีราวกับธันย์เป็นเชื้อโรคสุดแสนสกปรก

"ฮ่า ฮ่า ๆ" เสียงหัวเราะของทิศเหนือ และเพื่อนอีกสองคนยังดังก้องอยู่ในโสตประสาทไม่มีวันลบเลือน

"ไอ้อัลฟ่าอัปลักษณ์!! ต่อไปนี้พวกกูจะเรียกมึงว่าอัลฟ่าอัปลักษณ์"

เหล่านักเรียนที่อยู่บริเวณโดยรอบต่างเรียกธันย์ตาม ๆ กันว่า อัลฟ่าอัปลักษณ์ คนเรียกอาจไม่รู้สึกอะไร ทว่าคนถูกเรียกกลับเจ็บปวดฝังใจไม่มีวันลืม เขาจำได้ทุกเหตุการณ์ในวัยเด็กไม่ว่าจะเกี่ยวกับพ่อแม่ หรือคนที่รังเกียจเกลียดชังเขาโดยเฉพาะคนชื่อทิศเหนือ