ขาดเท่าไรมาเอากับเฮีย

"เงินไม่พอใช้เหรอ เอาเงินเฮียไหมมีเป็นฟ่อน ๆ เลย เอาบัตรเฮียไปรูดเล่นก็ได้ไม่จำกัดวงเงิน"

เรื่องย่อ..
"เฮ้ย ไอ้พ่อค้าหูตึงหรือไงวะ เฮียเดชบอกว่าข้าวต้มหนึ่งถ้วย-"
ผั๊วะ!
"มึงเรียกใครไอ้พ่อค้าห้ะไอ้เหนือ" คนตัวสูงที่นั่งอยู่กลางวงล้อมลุกขึ้นยืนก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้ามาหาใหญ่ทีละช้า ๆ ใบหน้าที่ยังมีรอยฟกช้ำอยู่ฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาคู่คมก็จ้องมองใหญ่ตาไม่กระพริบ "ต้องเรียกอาซ้อสิวะ"
"ค คนนี้เหรอครับเมียเฮีย เอ่อ ผมขอโทษครับอาซ้อ!!!"
"ซ้อเหี้ยอะไร ไม่แดกก็ไม่ต้องมายืนขวางร้านกู อ่อ หรือมาเอาเงินคืน กูยังไม่ได้ใช้เดี๋ยวให้น้องชายเอามาคืนให้"
"เฮียให้ค่าขนม ไม่ต้องเอามาคืนหรอก"
"กูไม่เอา!" เงินผิดกฏหมายหรือเปล่าก็ไม่รู้ใหญ่ไม่กล้ารับไว้หรอก อย่างไรก็ต้องเอาคืนคนตรงหน้าไป
"เอาไปเถอะนะ ถือเป็นค่าที่เฮียดูดนมหนูก็ได้" เฮียเดชเล่นหูเล่นตา ถูกใจนักพ่อหนุ่มพ่อค้าขายข้าวต้มกลามโต บอกเลยว่าน่ากินยิ่งกว่าข้าวต้มที่ขายอีก
"หนูพ่อมึงสิตัวกูเท่าควายขนาดนี้ แล้วมึงเป็นไอ้โรคจิตหรือไงมาดูดนมกู!?" ก็ว่าอยู่ว่าทำไมตอนที่ตื่นนอนใหญ่เจ็บ ๆ เสียว ๆ ที่หน้าอก ที่แท้ก็ถูกไอ้ซากหมาเน่าดูดนมนี่เอง
ถ้ารู้ว่ามันโรคจิตขนาดนี้คงไม่ช่วยหรอก จะปล่อยให้นอนตายอยู่ข้างกองขยะนั่นแแหละ
"อาซ้อครับอ่อนโยนกับเฮียพวกผมหน่อย เห็นแกทำตัวเหมือนพวกโรคจิตแบบนี้แต่แกก็รักใครรักจริงนะครับซ้อ"
****ซื้อบนเว็บราคาถูกกว่านะคะ***