ปรปักษ์ร้ายลวงราคี

เมื่อ 'จ้าวไป๋ชิง' หญิงสาวกำพร้าพ่อแม่ชาวเป่ยฉิน ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากกับตายาย พวกเขามีอาชีพเก็บของป่าขายที่ตลาด วันหนึ่งขณะเข้าป่าเปี้ยนจิ้งขุดหน่อไม้ ทั้งสามกลับถูกทหารโฉดจับตัวไปเป็นเชลย เพียงเพราะเผลอเดินล่วงล้ำเข้าไปเขตแดนหนานฉิน แคว้นที่เป็นศัตรูคู่แค้นกับกับเป่ยฉินมาช้านาน

ทว่าโชคชะตาดันเล่นตลก นางโดนบังคับให้ปลอมตัวเป็นนางโลม เข้าไปอยู่ในหอโคมแดงหนิงซู เป็นไส้ศึกล้วงความลับทางการทหารจาก 'หวงซือหยาง' แม่ทัพใหญ่ของแคว้นเป่ยฉิน ผู้ชื่นชอบเสพสมกับสตรีพรรมจรรย์

แม้ไม่อยากทรยศต่อบ้านเกิดเมืองนอน แต่จ้าวไป๋ชิงก็จำเป็นต้องทำภารกิจนี้ เพื่อแลกกับชีวิตของตายายที่กำลังจะถูกประหารในไม่ช้า

มาร่วมลุ้นกันนะคะ ว่าชิงชิงของเราจะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายนี้สำเร็จหรือไม่ หรือนางจะมีวิธีใดให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของบุรุษใจทมิฬเหล่านี้ได้ :)

--------------------

ความงามของจ้าวไป๋ชิงราวกับเทพธิดาจุติลงมาจากสรวงสวรรค์ เมื่อผสานกับการร่ายรำอันอ่อนช้อย ก็ยิ่งทำให้ทุกสายตาไม่อาจละจากนางไปได้ โดยเฉพาะท่วงท่าพลิ้วไหวราวกับสายน้ำ เอวบางคอดกิ่วบิดไปมาอย่างยั่วเย้า ผิวกายขาวผ่องดุจแสงจันทร์นวล ช่างสะกดบุรุษทุกคนให้จับจ้องไม่วางตา

ไม่เว้นแม้แต่นักรบผู้แข็งแกร่งอย่างแม่ทัพแห่งเป่ยฉิน ผู้ที่นางต้องเข้าประชิดตัว เพื่อล้วงความลับทางการทหาร ดูเหมือนว่าเขาเองก็ยังหวั่นไหวไปกับความงามของนางเช่นกัน

แม้ตอนแรกนางจะไม่รู้ว่าแม่ทัพแห่งเป่ยฉินคือบุรุษคนใด แต่ด้วยการแต่งกาย การวางตัว อีกทั้งอากัปกิริยาที่น่าเกรงขาม นางก็พอจะเดาออกว่าคือผู้ใด ดังนั้นระหว่างการร่ายรำ นางจึงพยายามทอดสายตาหวานซึ้งและรอยยิ้มมุมปากไปให้เขาอยู่เป็นระยะ

เฉกเช่นบุรุษผู้นั้นที่ใช้ดวงตาคมกริบดุจอินทรีทะยานฟ้า จ้องมองไปทางนางโลมคนใหม่ของหอหนิงซูอย่างไม่ลดละ
ไม่ผิดจากที่เคยได้ยินรุ่นพี่คนอื่นๆ บอกเล่า บุรุษผู้ที่เหล่านางโลมทั้งหลายต่างหมายปองช่างมีเสน่ห์ชวนหลงใหล เรือนร่างสูงใหญ่กำยำ บ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง บาดแผลจากสมรภูมิรบประดับประดาอยู่ทั่วร่าง เป็นเครื่องหมายแห่งความกล้าหาญและเกียรติยศที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน

กลิ่นอายแห่งอำนาจและความน่าเกรงขามแผ่ซ่านออกมาแบบที่รับรู้ได้ ไหนจะใบหน้าคมเข้มราวกับถูกสลักเสลาอย่างประณีต บ่งบอกถึงชาติตระกูลอันสูงส่ง ทำให้แม้แต่จ้าวไป๋ชิง ผู้ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี ยังอดรู้สึกหวั่นไหว ไม่อาจละสายตาไปจากชายผู้นี้ได้

เมื่อบทเพลงและท่วงท่าร่ายรำอันอ่อนช้อยจบลง จ้าวไป๋ชิงค่อยๆ ลดมือลงข้างกาย เงยหน้าขึ้นสบตากับบุรุษผู้เป็นดั่งเป้าหมายของนางในค่ำคืนนี้ และเขาเองก็จ้องมองตอบกลับมาด้วยสายตาคมกริบราวกับจะอ่านความคิดและความรู้สึกทั้งหมดของนางออก

และแล้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นบนริมฝีปากของแม่ทัพผู้เคร่งขรึม รอยยิ้มที่ไม่ได้แสดงออกถึงความสุขหรือความยินดี หากแต่แฝงไปด้วยความมีเสน่ห์ อันตราย และลึกลับน่าค้นหา รอยยิ้มนั้นราวกับมีมนต์ขลัง ดึงดูดให้จ้าวไป๋ชิงรู้สึกหวั่นไหว หัวใจของนางเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ราวกับมีกลองรบตีอยู่ในอก

ในห้วงเวลานั้น จ้าวไป๋ชิงรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดเข้าไปในหุบเหวแห่งอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย ความวูบไหวแล่นพล่านไปทั่วร่าง นางไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน รอยยิ้มของเขาทำให้จิตใจของนางสั่นคลอน ทำให้ความกลัวและความกังวลที่เคยมีมลายหายไป เหลือเพียงความปรารถนาแปลกประหลาดที่ผุดขึ้นและพุ่งทะยานขึ้นสูงไม่สิ้นสุด เฝ้ารออยากจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของบุรุษผู้นี้ให้มากขึ้น

นี่หรือ หวงซือหยาง บุรุษผู้เป็นแม่ทัพแห่งเป่ยฉิน

--------------------

ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนได้นะคะ // สำหรับเพื่อนๆ ที่ใช้ Apple iOS แนะนำให้ซื้อผ่านเว็บ จะได้ราคาที่ถูกกว่าค่ะ :)