คือเธอเสมอมา

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาที่ไม่ชัดเจนในวัยเยาว์ยังคงฝังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ แม้กาลเวลาเปลี่ยนผัน ล่วงเลยมานานหลายปี แต่ในใจของเธอและเขาก็ยังคงมีเพียงกันและกันเสมอมา

"จริง ๆ หลังจากคุณภูมาบริหาร เราก็ได้กินของอร่อย ๆ เยอะขึ้นนะพี่ แต่ครั้งนี้นี่เลี้ยงเพราะอะไรอะ ปกติจะเลี้ยงตามวันพิเศษไม่ใช่เหรอ"

คนอื่น ๆ ต่างก็พากันสงสัย แต่สงสัยได้ไม่นานก็ต้องรีบกินกันแล้วต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงานต่อ โทรศัพท์มือถือของเธอสั่นแจ้งเตือนข้อความทางโทรศัพท์

มีข้อความเข้าจากการส่งผ่านเบอร์โทร

"โดนัทอร่อยไหม ถ้าอร่อยจะสั่งไปเลี้ยงอีก"

อ่า เป็นเขา นี่วันนั้นที่เธอพูดไป เขาไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม

"ไม่อร่อยค่ะ"

"แต่นั่นของโปรดคุณนิ ผมจำได้" มวลความรู้สึกอบอุ่นก่อขึ้นในใจ จิรภัทรต่อต้านกับมันอยู่นานก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป

"ส่งมาให้เสียเงินเปล่า ๆ ค่ะ"

"คุณไม่กิน คนอื่นก็ยังได้กินอยู่ดี ผมไม่มีอะไรเสียหายสักหน่อย"

ชิ ทำเป็นเจ้านายผู้แสนดี

"งั้นแล้วแต่คุณละกันค่ะ แต่บอกไว้เลยว่าฉันจะไม่แตะของที่อยู่ ๆ คุณก็ซื้อมาเลี้ยงเด็ดขาด" แม้จะกินโดนัทไปแล้วสองชิ้นก็เถอะ ครั้งต่อไปเธอไม่แตะแน่นอน

"โดนัทไม่ผิดอะไรสักหน่อย กินเถอะคุณ ของอร่อย"