รักนี้…ที่แสนหวาน

เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ แต่เขากลับเหินห่าง
แต่เมื่อถึงเวลาที่หัวใจทั้งสองเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ความรักนี้จึงแสนหวาน

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"เฮียขา หายเจ็บหรือยังคะ" เสียงหวานเอ่ยถามอย่างห่วงใยแม้ในใจจะรู้สึกว่าสมควรโดนก็ตาม
"หายแล้วค่ะ หนูรักเป็นห่วงเฮียด้วยซึ้งใจจัง" เจ้าของบ้านยิ้มกว้างเมื่อร้อยรักแสดงความห่วงใย
"เฮียจะเลิกเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าได้หรือยังคะ หน้าหล่อๆ โดนตบจนเบี้ยวหมดแล้วค่ะ" นิ้วเล็กจิ้มลงบนแก้มของชายวัยสามสิบห้าอย่างใจกล้า
"ถ้าเฮียเลิก หนูรักจะคบกับเฮียไหมคะ" คนอายุมากกว่าถามหยั่งเชิง ต่อให้หัวแตกจนเลือดอาบก็ยอม ไม่อดไม่ทนมันแล้ว


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนร้อยรักและนานาที่พักด้วยกันก็เตรียมตัวที่จะเดินทางกลับหอพัก แต่ทว่าดวงตากลมสวยกลับมองเห็นยักษ์ปักหลั่นที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม เพิ่มเติมคือมีสาว ๆ แวะเวียนคอยมาส่งสายตาให้ไม่ขาด บางคนถึงขนาดซื้อน้ำซื้อขนมมาให้ อีกคนก็กระไรไม่มีใครสอนมาหรือว่าไม่ให้รับของจากคนแปลกหน้า
"ควันออกหูแล้วมั้ง" นานาเอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าคนข้างกายจ้องไปที่แผ่นหลังกว้างอย่างไม่วางตา
"อย่ามาแซวน่า นานา"
"หวงขนาดนี้ กลับบ้านไปกับเขาดีกว่ามั้ง ไม่เห็นหรือไงมีคนพร้อมกลับบ้านพร้อมเฮียเรนของแกตั้งเยอะ"
"เฮียขา...นานาหิวข้าวแล้ว เฮียพานานากับรักไปทานข้าวหน่อยได้ไหมคะ"
"ได้สิคะ นานากับหนูรักอยากทานอะไร เฮียจะพาไปทุกที่เลย"
"นานา ไปคนเดียวเถอะ รักยังไม่หิว"
"ไม่เอาน่า นาน ๆ ทีจะได้กินของอร่อยกับผู้ชายหล่อ ๆ ไปด้วยกันนะ"
ร้อยรักตอบรับอย่างเสียมิได้ สองสาวเดินตามเหมวิชไปยังรถคันสวยที่จอดเอาไว้ที่ลานจอดรถของคณะ โดยที่ตลอดทางนั้นมีแต่สาว ๆ มากหน้าหลายตาคอยมองเขาจนเหลียวหลังมากเสียจนร้อยรักไม่ชอบใจ