หนูไม่ได้ เป็นเด็กเลี้ยง ของพี่กัญ นะคะ

" ป้าณีคะ เจน ทำอะไร ไปไหนหรือเปล่า ทำไมกัญโทรหาไม่ติด เลย !! "  

น้ำเสียง ที่ฟังแล้วดูดุดัน สีหน้าท่าทางดูหงุดหงิด 

ก็เพราะ เด็กเลี้ยงของเขาหายไปนั้นเอง  



กัญญาภัค ลูกสาวคนเดียวของบ้าน   ในวัย 30 อัพ ที่พึ่งสูญเสียพ่อแม่ จากอุบัติเหตุ ไปได้ไม่นาน จากคนดีๆ เอาการ เอางาน ก็ พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ กิน เที่ยว ดื่ม  ใช้เงินเล่นไปวันๆ  แต่ก็นั่นแหละ   ใช้เท่าไหร่ ก็ไม่หมดหรอก ไหนจะเงินประกันก้อนโต ไหนจะธุรกิจร้านอาหาร หุ้นโรงแรม ที่ดินเป็นร้อยๆ ไร่ ที่เป็นมรดกตกทอดมา 

ส่วนเรื่องหัวใจน่ะหรอ สำหรับกัญญาภัคแล้ว  อย่าถามเลย ต่อให้เพอเฟคมาแค่ไหน กัญ ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว 

จะสนใจได้ไงล่ะ ก็ทุกคนที่เข้ามา มีแต่หวังผลประโยชน์ทั้งนั้น  หรือแสนดี แต่ก็ไม่ถูกใจอีกล่ะ

แต่กลับมาตกหลุมรัก เพราะ ผูกพันธุ์ สนิทชิดใกล้ รู้สึกดีกับ เด็กใจแตก ท้องไม่มีพ่อ มาอยู่กับยาย ที่เป็นแม่บ้าน คนเก่าคนแก่ 

" ยายเจน จะไปอยู่กับน้าได้ไหม เจนไม่ยากอยู่แบบนี้ เจนอึดอัดใจ ยายเข้าใจเจนใช่ไหม "

หลานสาว สุดที่รัก เอ่ยขึ้น พร้อมสีหน้าที่สุดแสนจะลำบากใจ  น้ำตาเอ่อนองในใจ 

" แต่ แล้วหนูคิดว่า หนูจะหนี เขาพ้นหรอลูก "  



ไม่มีใครอยากจะมา เป็นแค่เด็กเลี้ยงหรอก คำว่าเด็กเลี้ยงก็ไม่ต่างจากกิ๊ก  แล้วอะไรคือตัวชี้วัดกำหนดในความรัก  ว่าคู่ควรหรือไม่ เพศ ฐานะ อายุ อดีตของความผิดพลาด  

 " แต่หนูก็ไม่อยากอยู่แบบนี้นะยาย อยู่แบบเป็นเด็กเลี้ยงเขาแบบนี้หรอ หนู เจ็บนะยาย เจ็บที่อยู่แบบไม่มีสถานะ เขาครอบครองหนูได้ทุกเมื่อที่ต้องการ แต่หนูไม่สิทธิ์เรียกร้องงั้นหรอ  ช่างเถอะยายมันเป็นไปไม่ได้หรอก เขามันระดับไหน เรามันระดับไหน แล้วไหนจะผู้หญิงด้วยกัน มันจะรักกันได้ยังไง   นะยายนะ ให้หนูไปเถอะ "