แป้งหมี่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน!

ชาติก่อนตายเพราะเดินกินลูกชิ้นทอดตอนข้ามถนนแล้วโดนรถชน! ทั้งๆ ที่ไฟจราจรของคนข้ามถนนขึ้นสีเขียว ก็ยอมรับแหละว่าประมาท คิดว่าทุกคนจะเคารพกฎจราจร ไม่คิดว่าจะมีคนฝ่าไฟแดง ฮึ่ย! ประเทศที่กฎหมายห่วยแตก ไม่มีใครกลัวกฎหมายเลยหรือไง

แล้วตอนนั้นน่ะร่างกายเจ็บปวดและชาไปหมด หัวมึนๆ และรู้สึกจะหลับตลอดเวลา แต่อารมณ์ก่อนจะหลับมีทั้งเสียดายที่ยังไม่ได้นำลูกชิ้นเข้าปาก ยังไม่ได้ไปกินหมึกย่างร้านฝั่งตรงข้าม ไหนจะโปรโมชั่นส่วนลดบุฟเฟต์ปิ้งย่างในกระเป๋าอีก เห้อ นอกจากจะอาลัยอาวรณ์ของกินแล้ว ยังมีใบหน้าของบิดามารดาผู้ให้กำเนิดโผล่เข้ามาก่อนจะหลับ แถมเฮือกสุดท้ายก่อนจะรู้ได้ว่าตายแน่ๆ ก็เลยอยากขอพรตามที่เคยอ่านนิยายมาบ้าง ขอให้ชาติหน้าเกิดมากินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนด้วยเถิดด หรือถ้าขอมากไปอาจจะขึ้นนิดๆ หน่อยๆ ก็พอ อืม

คือแบบพระเจ้าน่าจะเห็นใจผมนิดนึง นิ๊ดนึงจริงๆ เพราะตอนนี้ผมดันมาเกิดใหม่ในร่างหนุ่มน้อยอายุ 22 ปี โอเมก้าตกอับที่พ่อแม่เสีย ธุรกิจที่บ้านญาติห่างๆ ก็เข้ามาดูแลแทน ดูแลไปดูแลมาวันหนึ่งเดินมาบอกว่า "แกเอาเงินไปหนึ่งแสนแล้วเก็บของออกจากบ้านนี้ไปซะ" คุณคิดว่าเจ้าของร่างเก่าจะยอมหรือไม่ ถูกต้องแล้วครับ! ยอม! โอ้ยจะยอมทำไมเล่าอย่าให้เจอนะจะบ่นให้ฟังเลยคอยดูเถอะ! ฮึ่ย

นอกจากเป็นโอเมก้าตกอับแล้วเจ้าของร่างก็เป็นโรคประหลาดตั้งแต่ลืมตาดูโลก หาทางรักษาไม่ได้ รู้สึกว่าตอนเองกินเยอะมาก แบบมากๆ กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน ไม่เป็นโรคอื่นๆ ตามมาด้วย โหนี่มัน อเมซิ่ง!! แหวกทุกกฎของหลักการแพทย์สุดๆ

พระเจ้าให้เกิดใหม่กินแล้วไม่อ้วนมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ถ้าให้ผมจนขนาดนี้จะเอาเงินที่ไหนไปซื้อของกินล่ะวะครับ