เสน่ห์จันทร์

พันแสง คือชื่อของเขา ชายที่เกิดมาในครอบครัวที่ประกอบอาชีพราชทหาร พ่อและพี่น้องท้องเดียวกันต่างมียศติดบ่า แต่ลูกชายคนสุดท้องของนายทหารชั้นผู้ใหญ่กลับผันตัวเองออกจากบ้านข้าราชการมาเปิดโรงบ่อนเสรีที่ครั้งหนึ่งเคยทำเงินให้เขามหาศาลจนเขากลายเป็นเจ้าพ่อที่คุมหัวเมืองฝั่งนี้
ทว่า...นับตั้งแต่เริ่มมีสงครามตราบจนตอนนี้ที่สงครามสงบลงแล้ว กิจการของเจ้าพ่อพันแสงกลับซบเซาลงเรื่อย ๆ จนเจ้าตัวนั้นเริ่มเครียดเพราะทางการที่คอยส่งคนมาเก็บส่วยอยู่ทุกวัน เงินที่จ่ายให้กับทางการก็มากโขเกินกว่าที่จะทนจ่ายต่อไปไหว เพราะเป็นเช่นนี้พันแสงจึงต้องสืบหาต้นตอของความรุ่งเรืองของซ่องโสเภณีที่กำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น เป็นเพียงซ่องเก่าโกโรโกโสทำไมถึงได้มีลูกค้าเข้าออกมากมายราวกับมดไต่ขนาดนั้น
"ครับนาย จากที่ไอ้สิงห์มันไปได้ยินหญิงโสเภณีคุยกันเห็นว่าคนที่นั่นไปบูชาว่านเสน่ห์จันทร์มาครับ" ลูกน้องคนสนิทของพันแสงเอ่ยออกมาอย่างที่คู่แฝดของเขาไปมั่วสาวที่ซ่องมาเมื่อวันก่อน
"ว่านเสน่ห์จันทร์?" พันแสงขมวดคิ้วเป็นปมเพราะเพียงแค่ต้นเสน่ห์จันทร์ที่นิยมปลูกกันทั้งบ้านทั้งเมืองแท้จริงแล้วมันมีพระเดชพระคุณมากมายปานนั้นหรืออย่างไร

"หล่อนบอกว่า ได้ของดีมาจากหญิงที่ชื่อว่านจันทร์ครับ" เสือกระซิบลงที่ข้างหูของพันแสงเพื่อไม่ให้คนรอบข้างได้ยิน
"บ้านของนางอยู่ที่โค้งน้ำฝั่งตะวันออกครับ" สิงห์เอ่ยสมทบอย่างจริงจัง
"ว่านจันทร์ หมอปลุกเสกว่านเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ?" พันแสงยกยิ้มขึ้นมาอย่างผู้ชนะ เพียงได้ยินชื่อของหมอปลุกว่านก็ชวนให้เกิดอารมณ์กามอย่างบอกไม่ถูก เพียงชื่อของนางพันแสงก็หลงใหลจนอยากจะเห็นใบหน้าของหมอทำเสน่ห์คนนี้เสียแล้ว
กลางกายที่อ่อนตัวลงไปสักพักเริ่มกลับมาปวดหนึบเพราะกลิ่นกามาลอยมาแตะที่ปลายจมูก
"ถ้าหากได้พบหน้านาง กูสัญญากูจะเอานางมาเป็นเมียกูแต่เพียงผู้เดียว"

ความรักที่เกิดจากความใกล้ชิด แต่ก็ต้องถูกกีดกันเพราะว่านจันทร์เป็นเพียงหญิงธรรมดา เธอไม่ใช่ลูกนายทหารชั้นผู้ใหญ่ เธอจึงไม่ได้รับการต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบ้านเกียรติบริพัฒน์