รัก...มิจางใจ (หนังสือเสียง)

“คราวหน้าอย่าทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีก กายรู้ว่าพริมไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นอย่าทำ”
“พริมอาจจะโง่แค่เรื่องของความรักก็ได้นะ” เธอยิ้มขื่น ก่อนต่อว่าต่อขานตัวเอง “ดูสิ ทั้งๆ ที่รู้เต็มอกว่ากายไม่มีวันอภัยให้ พริมยังยอมเป็นของกายง่ายๆ เลย”
“ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าสิ่งที่พริมพยายามมันสูญเปล่า” กลทีป์สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง “พริมไปซะเถอะ”
“กาย…”
“เรื่องของเรามันจบไปแล้วจริงๆ ไม่มีวันจะรื้อฟื้นอะไรได้ ไม่ว่าพริมจะพยายามสักแค่ไหน” เขาทาบมือกับแก้มนุ่ม ก่อนว่า “กายให้พริมได้ลองแล้ว คราวนี้ก็รู้เสียทีนะว่ามันจบแล้ว”
“กาย…ไม่นะกาย” พริมาลินโผเข้ากอดร่างหนาแน่น สะอื้นฮักอยู่กับอกกว้าง ชายหนุ่มอ้าแขนโอบกอดเธอก็จริง แต่มันช่างหนาวเหน็บเสียเหลือเกิน
“ไปซะ! จะทำให้ตัวเองต้องเจ็บไปมากกว่านี้ทำไม”
“พริมจะทนอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีกาย ฮือ…”
หญิงสาวส่ายหน้ากับอกเขา ก่อนว่าเสียงสั่น
“พริมไม่เหลือใครแล้วนอกจากกาย พริมรักกาย มีความหวัง มีชีวิตอยู่ก็เพื่อรอว่าสักวันจะได้กลับมาเจอกัน แต่วันนี้กายกลับผลักไสพริม ทำไมใจร้ายขนาดนี้”
“เชื่อกายเถอะ พริมจะไม่มีความสุขถ้ายังอยู่กับกายต่อไป”
“กายจะแต่งงานเหรอ”
“ก็อาจจะเป็นแบบนั้น ถึงจะยังไม่แต่งตอนนี้ ผู้หญิงที่กายจะแต่งงานด้วยก็คงไม่มีวันเป็นพริม!”