ฮุ่ยเจียงซี ผู้มีชะตาพลิกผัน (เล่ม 2)

ใบหน้าของเห่าชินตงยามนี้ แดงก่ำได้ด้วยเลือดแห่งความหึงหวง ลุกลามไปจนถึงใบหู ดวงตาวาวโรจน์ กระตุกม้าหันกลับไปยังรถม้าเจ้าบ่าว จนเสียงม้าร้องดังสนั่น ทุกสายตามองมายังต้นเสียงนั้นทันที
เมื่อม้าทะยานไปถึงเขาก็ดีดตัวเข้าไปในรถม้าเจ้าบ่าวทันที พร้อมกับปลายดาบแหลมคม ที่จ่อคอหอยของโย่วชิงสือโดยไม่ทันตั้งตัว
"เจ้าบอกมาซิ ว่าเจ้าคือเจ้าบ่าวของนางในวันนี้"
เสียงลอดไรฟันจากกรามที่บดเข้าหากันถามออกมา
"ชะใช่เห่าชินตง ข้าโย่วชิงสือ จะ.เจ้าบ่าวของนาง"
จบคำบอกนั้น เขาก็ต้องร้องเสียงหลง เพราะคมดาบนั้นได้เถือเอาหนังกำพร้าบาง ๆ จนเลือดซิบเป็นยางบอน
"อ้า.โอ๊ยยยช่วยด้วย"
"หุบปาก"
ด้านนอก
"อะไรกัน เห่าชินตง."
ฝ่าบาทยกมือขึ้นห้าม
"พวกเจ้าอย่าเอะอะไป ถ้าไม่อยากพลาดฉากสำคัญ ฉากที่จะกลายเป็นตำนาน "
ด้านในรถม้าเจ้าบ่าว
"ข้าให้โอกาส เจ้าพูดอีกที ว่าใครคือเจ้าบ่าวในวันนี้"
"เห่าชินตง ข้าข้า"
"พูด"
"ข้าคือ..จะ..เจ้าบ่าวโอ้ยยย ไม่ใช่ ๆ"
โย่วชิงสือรีบกลับคำในทันที เพราะจากหนังกำพร้าตอนนี้มันถึงเนื้อเข้าแล้ว
"ใครก็ได้เป็นเจ้าบ่าว ไม่ใช่ข้า ข้าไม่อยากเป็นแล้ว ฝ่าบาทช่วยกระหม่อมด้วยพะยะค่ะ"
"เช่นนั้น ข้าจะเป็นเอง เอาชุดมา อยู่ไหน"
"อยู่.อยู่ในหีบนั่นขอรับ"
"ดี เจ้าลงไป แล้วจำเอาไว้ อย่าริอาจมายุุ่งกับคนของข้าอีกเป็นอันขาด ลงไป"