สิงคาลคชสาร

ก็ไม่รู้ว่าอะไรเหวี่ยงให้เขากับมันมาเจอกัน แต่รู้ตัวอีกทีคชสารก็สัมผัสถึงแรงดึงดูดที่ทำให้เขาอยากเข้าใกล้อีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อยๆ

"พออยู่แบบนี้ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเหลือแค่มึงกับกูเลย" สิงคาลหัวเราะเบาๆ
"แล้วไม่ดีเหรอ"
"จะให้ตอบแบบจริงใจหรือเพ้อฝันล่ะ"
"คนอย่างกูต้องอยากฟังอะไรที่จริงใจสิวะ"
"ได้ ถ้าโลกนี้ไม่มีมนุษย์คนอื่นเหลืออยู่ กูกับมึงก็ฉิบหายแล้ว"
คชสารหัวเราะลั่น "แล้วถ้าตอบแบบเพ้อฝันสักหน่อยล่ะ"
สิงคาลปรายตามองคนที่มีรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า แสงสุดท้ายฉาบบนเส้นโค้งของสันจมูก แนวคาง พอเลื่อนลงไปถึงริมฝีปากอิ่ม เขาก็หันไปมองที่ปลายฟ้า
"ถึงโลกจะแย่ แต่อย่างน้อยกูก็มีมึง"