หม่ามี๊ขา...ปะป๊าคิดถึง

ดูไพ่ทาโร่ อ่านลายมือ ทำนายวันเดือนปีเกิดไร้สาระชะมัด แต่ใครจะไปคิดว่าที่หมอดูทัก คุณมีเกณฑ์มีบุตรเร็วๆนี้ แม่งจะเป็นจริง จากวันไนท์ในคืนนั้นก่อเกิดเป็นหนูน้อยคนนี้ที่มีลักยิ้มเหมือนกับเขาเด๊ะ

________________________________________________

#หม่ามี๊ขาปะป๊าคิดถึง

หมอพิง (32) x แม่หมอวรินทร์ (28)  

...คุณมีเกณฑ์มีบุตรหรือได้บริวารเร็ว ๆ นี้

เหอะ...โคตรจะไร้สาระ คนที่วัน ๆ จมอยู่กับชาร์ตคนไข้จะเอาเวลาไหนไปมีลูกมีเมีย เวลากินนอนยังไม่ค่อยจะมีเลย งมงาย...คือคำที่ หมอพิง ตราหน้าใครก็ตามที่ชอบเรื่องดูดวงเอาไว้

แต่แม่งใครจะไปรู้ว่าประโยคนั้น...จะเป็นจริง ทั้งคำตราหน้าและคำสบประมาทล้วนแล้วแต่ย้อนกลับมาที่หมอพิงทั้งสิ้นเมื่อได้พบกับผู้หญิงคนนั้น

"คุณ...เราร้อน อึก ชะ ช่วยหน่อยได้ไหม" ว่าน ผิดที่ไปขอความช่วยเหลือจากคุณหมอปากร้าย

ทว่า

"ถ้าอยากให้ผมหยุดก็พูดซะตั้งแต่ตอนนี้...ก่อนที่มันจะกู่ไม่กลับ" หมอพิงเองก็ผิดที่ยอมให้ความช่วยเหลือยัยแม่หมอทั้งคืนเหมือนกัน

ก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่มีโซ่ทองคล้องใจเส้นใหญ่โดยไม่รู้ตัว

"นี่ปะป๊า...เรียกสิ"

"...คุณยุง"

"ปะ-ป๊า" เสียงทุ้มย้ำคำพลางกอดอกมองเด็กหญิงผมเปียตรงหน้าราวกับกำลังขู่ว่าถ้าไม่เรียก...วันนี้จะไม่ยอมกลับบ้าน!

ใบหน้าของพลินเริ่มเหยเก ปากเล็กเริ่มเบะปากทีละน้อย ก่อนจะแผดร้องลั่นจนคนเป็นแม่ที่อยู่หลังครัวต้องรีบวิ่งออกมาดู ว่านรีบอุ้มลูกขึ้นมากอดแนบอก ลูบหัวลูบหลังอย่างปลอบประโลม เสียงหวานเอ่ยถามลูกสาวตัวน้อยซ้ำ ๆ ว่าบาดเจ็บตรงไหน ทว่า

พรึ่บ!

นิ้วชี้สั้นป้อมกลับชี้มาทางคุณหมอร่างสูงพ่วงด้วยตำแหน่งปะป๊ามือใหม่ที่ยืนหน้าเจื่อนอยู่ข้าง ๆ

"พะ พินกลัว...กลัวคุณยุงที่ฉุดเยย!"

ถ้าถามว่าลักยิ้มตรงแก้มด้านซ้ายได้ใครมาก็เขานั่นแหละ แล้วความปากร้ายเถรตรงนั่นได้ใครมาก็เขาอีกเหมือนกัน!

ท่องเอาไว้ไอ้พิง...ลูกมึงเหมือนมึง!