เมียเด็กไร้ค่า (ชื่อเดิม เถื่อนรักเมียลับแล) (หนังสือเสียง)

“เธอลืมไปแล้วเหรอว่าอยู่ในฐานะอะไร เที่ยวไปอ่อยผู้ชายแบบนี้คิดว่าดีเหรอ จะบอกอะไรให้ ของผู้ชายไทยน่ะมันสู้ของนอกอย่างฉันไม่ได้หรอก ความเร้าใจมันต่างกัน ยิ่งตอนทะลวงเข้าไป เธอก็ต้องรู้นี่นะ ว่าของใครมันใหญ่ขย่มมันกว่ากัน.. ให้ฉันเดา ต้องเป็นของฉันยู่แล้ว จริงมั้ย”
เพี้ยะ!
“ฝรั่งอย่างคุณมีดีแค่ใหญ่เท่านั้นแหละ... หาความมันไม่มีเลยสักนิด เข้าไปมีแต่เจ็บจะเอาอะไรมามันถามหน่อย แถมไม่เคยให้เกียรติใคร มองผู้หญิงไทยเป็นแค่ของเล่นทางอารมณ์ แล้วยังมีหน้ามาโอ้อวดว่าตัวเองเอาเก่ง แบบนี้ไม่เข้าข้างตัวเองไปหน่อยหรือไงคะ อีกอย่างนะ ผู้หญิงที่นอนกับคุณก็หวังเงินเท่านั้นแหละ ลองถ้าคุณไม่มีเงินสิใครจะเอาหนูก็อยากรู้เหมือนกัน”
“แค่ใหญ่ใช่ไหม เอาไม่มันใช่ไหม... ได้ งั้นมาเอากันอีกสักยก ดูสิว่าไอ้ความใหญ่ของฉันจะทำให้เธอมันได้ไหม” แล้วไคล์ก็ลากร่างของกะทิตรงไปยังสะพานที่ทอดจากตัวห้องพักไปยังท้องทะเลทันที
“หยุดนะ คุณจะทำอะไร... ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้!”
“หิวนักใช่มั้ย น้ำจากฉันมันอร่อยสู้น้ำไอ้เบียร์ไม่ได้ใช่ไหม ถึงต้องนัดแนะไปกินกันต่อที่ฝั่ง ดี...งั้นฉันจะเป็นก้างขวางคอไม่ให้เธออยากน้ำจากใครอีก”