the notebook ฉันจะรักเธอตลอดไป

ทิพย์เดินอยู่ในคณะ นักศึกษา ป. ตรี ปี2 ศิลปศาสตร์ เซ็งวะฟันกูแล้วทิ้งผลการเรียนก็แย่ เตี่ยกับม๊า ก็ด่าเช้าด่าเย็น เห็นไอ้รุ่นพี่มันตะโกนอยู่บนเวที เห็นด้วยอยู่ พวกลุงแก่ๆเต่าล้านปี มันจะเปลี่ยนแปลงประเทศอะไรได้ ถ้าไม่มีท่านปรีดี ป่านนี้ประเทศไทยคงยังนับถือผีอยู่ละมั้ง ยิ่งเห็นยิ่งโมโหไอ้พี่รหัสเฮงซวย
ทิพย์ขึ้นรถตู้มาลง หอวัง เพื่อกลับบ้านย่านเสือป่า ถนนมหาจักร เมื่อมาถึงบ้านด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินมาลงสถานีวัดมังกร แล้วเดินเข้าบ้านอีกประมาณสี่นาที
มาถึงม๊า มีอะไรกินบ้างม๊า ไปดูในครัวเองแล้วกัน น่าเบื่อ ผัดเต้าหู้ แกงไก่ ข้าว ทิพย์นั่งกินเบื่อๆ แล้วขึ้นไปนอนอ่านหนังสือ
เสียงโวยวายจากข้างล่าง เตี่ยกับ ม๊าทะเลาะกัน เสียงขว้างข้าวของ ทะเลาะกันอีกแล้ว ตามใจอาหมวยจนเคยตัว พูดอะไรก็ไม่ได้ กว่าจะมีกินมีใช้ อั๋วลำบากขนาดไหน ลืมแล้วเหรอ กินข้าวกับมันต้มทุกวัน สอนก็ว่าโบราณ ส่งไปเรียนแทนที่มันจะมีความคิดดีๆ อั๋วงี้ชีช้ำ น่าจะหาผัวให้มันตั้งแต่เล็กๆ ไม่ต้องลงต้องเรียน ยิ่งนานผลการเรียนยิ่งแย่ แบบนี้จะเข้าทำงานที่หนาย
ทิพย์ หรืออีกชื่อลี่ เอาหมอนปิดหูแล้วนอน อยากไปข้างนอกกับเพื่อนแถวๆนี้ แต่ออกไปเจอพวกไอ้เม้ง มันก็เที่ยวโพนทะนาว่าอีลี่แม่งง่าย กูได้มันแล้ว 555
ลี่นึกถึงหน้ามัน ตอนมันยิ้มเยาะเย้ย เกลียดหน้ามันจริงๆ นึกถึงหน้าไอ้เหี้ยตุย ลี่โพสต์ ไลน์กลุ่มกับทวิสเตอร์ เพื่อนลี่กดถูกใจรัวๆๆ พร้อมรูปชูสามนิ้ว
ถูกใจวะผู้นำโง่เราจะตายกัน ลี่โพสต์ตอบใช่ๆจะไปไหนทีแม่มต้องปิดถนน คนไม่เท่ากัน
ก๊อกๆม๊าเข้าไปได้ไหม ลี่เดินไปเปิดประตู ลี่อย่าไปโกรธเตี่ยเลย เมื่อก่อนตอนลี่ยังไม่เกิด ลำบากกันมาก ยังดีมีข้าวกิน มีที่ซุกหัวนอน อากงเล่าว่ามาเมืองไทยเสื่อผืนหมอนใบ หนีร้อนมาพึ่งเย็น เลยพอหากินเลี้ยงตัวเองจนมีกินมีใช้หาซื้อที่ทาง ทำอพาร์ทเม้นท์ให้คนเช่า ตระกูลเราเลยลืมตาอ้าปากได้บนแผ่นดินไทย ในหลวงท่านใจดีให้มาอยู่ให้มาทำกิน จนเลี้ยงแกให้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้ ไม่ต้องล่องเรือข้ามน้ำข้ามทะเล ไปอยู่บ้านอื่นเมืองอื่น
มาบอกลี่ทำไม โบราณ ที่อากงล่องเรือมาเพราะหนีจากการถูกกดทับ เพราะผู้นำโง่ เอาเถอะๆลื้อ จะเชื่ออะไรเรื่องของลื้อ ........
ที่ร้านกาแฟโบราณร้านสุดท้ายแล้วมั้งแถวถนนแปลงนามเยาวราช ลี่เดินผ่านจู่ๆไม่รู้นึกยังไง ถึงเดินเข้ามาในร้านแปะครั้งสุดท้ายที่เข้าร้านนี้คือตอนเรียน ม ต้น จำความได้เด็กๆวิ่งเล่นกับเด็กในตรอกแต่ก่อนตรงนี้ เป็นโรงพิมพ์เก่า เตี่ยบอกตรงนี้เคยเป็นโรงหนังสือพิมพ์จ้าวดัง ในอดีต
ลี่เดินไปหาอาแปะแก่ๆ โอยั๊วหนึ่งแก้วปลาท่องโก๋สามตัว ไล้ๆลื้อไปนั่งก่อง ลี่นั่งลง มองไปมองมานึกถึงตอนเด็กๆ แต่แล้วลี่สะดุดตาที่ชั้นหนังสือ เห็นแสงไฟกะพริบๆ ลีขยี้ตาแรง ลืมตามายังคงเห็น เหมือนเดิม
ลี่เดินไปดู เจอสมุดบันทึกเล่มหนาๆ เขียนภาษาอังกฤษตัวติด ลายมือสวยมาก
the book
Of memories
ฉันจะรักเธอตลอดไป
เลี่ยนวะชื่อสมุดบันทึกเชยสิ้นดี พอลี่หยิบขึ้นมาแสงสว่างก็ดับลง แต่พอวางลงไปกลับมีแสงสว่างตามตัวอักษร
เฮ้ยกูป่าวท่อมนะ ทำไมตากูลาย อาแปะสมุดบันทึกของใคร ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่มีเจ้าของเหรอ ไม่รู้
ไม่เคยเห็น งั้นลี่เอานะ เอ่อ เอ่อ เอาไปเถอะ ลี่นั่งกินโอยั๊วจนหมดแก้วพร้อมปาท่องโก๋ อาแปะถามหน่อยดิ ว่าไงอีกเซ้าซี่อะไรนักหนา ถ้าไม่ติดว่า อั๊วสนิทกับอากงลื้อ ปาท่องโก๋ ไม่ใช่ปลาแต่ทำไมเรียกปาท่องโก๋ ไอ้หย่าโถ่ถัง ก็ได้ๆ เล่าให้ฟังเลยก็ได้
คือมันเพี้ยน..มาจากภาษาจีน ปั้กถ่งโก๋ แปลว่า ขนมน้ำตาลทรายทอด ยังงี้เองนี่เองอาแปะ หมดเรื่องยัง ยังอีกเรื่อง อะไรอีกวะเซ้าซี้ ที่นี่แต่เดิมเป็นโรงพิมพ์เก่าเหรออาแปะ ใช่ๆๆ ต้นตระกูลแปะเหรอ ป่าวอั๊วเซ้งต่อเขามาตอนนี้เจ้าของเก่าไปไหนแล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่ สมัยเปลี่ยนการปกครองใหม่ๆ ละมั้ง ลูกชายคนโตเจ้าของโรงพิมพ์ เขาว่าไปตายที่คุกตะรุเตาน่าเสียดายเหมือนว่าจะได้ทุนไปเรียนเมืองนอกเมืองนา โน่น ก็สมควรอยู่หลอกพวกบวรเดช สุดท้ายแม่งก็ไม่ได้ดีนักหลอก มีเจ้านะดีแล้วนังหมวย แม่งนานๆไปก็แย่งสมบัติกัดกันเหมือนหมา แถมเบีอดเบีอนราษฎร จะเอาที่ดินตรงไม่ยอมหรือไม่ถูกใจอะไรก็เอารถเก๋งดำมาจับไปยิงทิ้งเจออีกทีเป็นศพอยู่ริมน้ำ จนถึงสมัยรัชกาลที่9ท่านยังต้องไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปีหลังจากที่พี่ชายท่านโดนยิงตายในวัง น่ากลัวมาก หนังสือพิมพ์เห็นต่าง หรือไม่เชียร์รัฐบาลปรีดีก็ต้องปิดไป มีโดนอุ้มหายโดยรถเก๋งดำยัดข้อหากบฏอีกสมัยนั้นกลัวกันมากระแวงกันไปหมด บ้านเมืองตอนนั้นทำมาหากินลำบากจะทำอะไรต้องจ่ายแป๊ะเจี๊ยะมีแต่ข่าวซุบซิบเรื่องทุจริตกอบโกยแต่ไม่มีหนังสือพิมพ์เล่มไหนกล้าเขียนข่าว หมดเรื่องยังวะ อาหมวยลี่ หมดแล้วละไปก่อนนะแปะ เอ่อไปเถอะ
สมุดอะไรโบราณ ลายมือก็โบราณ คนเขียนหน้าตาแม่งคงจะโบราณ
หล่อนว่าใครหน้าตาโบราณ ลี่สะดุ้งใครวะเสียงใคร ลี่หันซ้ายหันขวา ไม่มีใคร หลอน เราหลอนโอยั๊วะหรือเปล่าว้า
….…………………….
บนรถไฟฟ้าใต้ดินหมวยลี่นั่งซึมเศร้า ผลการเรียนก็แย่ พอมีความรักก็ถูกหลอกหลายครั้งแล้วไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ ที่โดนหลอกฟันแล้วมันก็ทิ้ง หรือจะหันไปหาไอ้เม้งลูกเถ้าแก่ภัตตาคารหูฉลามและรังนก หน้าตาแม่งก็กวนตีน สองวันก่อนอาจารย์ประจำภาควิชาและอาจารย์ที่ปรึกษา มาขู่ถ้าเกรดออกมาไม่ดี คงไม่รอดรีไทร์ ต้องวิ่งหาที่เรียนใหม่ ลี่แอบกินเหล้ากับยาพารา
ลี่กระดกเหล้าเพียวๆครึ่งแบน และต่ออีกสองแก้ว กำลังจะเปิดฝากระปุกยาพาราเซตามอล เทออกมานับได้สิบเม็ด
อยากตายหรือไง เอ๊ะใครวะเสียงใคร ยังไม่ถึงสิบนาทีเมาเร็วจังวะ ลี่คว้าพอตบุหรี่ไฟฟ้า ขึ้นสูบ ซี๊ดโอ้ว อีกที ซี๊ด วิญญาณชายชุดขาวขมวดคิ้ว อะไรไม่เคยเห็นรูปทรงไม่เหมือนไปป์ยาสูบจุดไฟ ไปป์ยาสูบแบบนี้ไม่เคยเห็นแบบที่ไม่ต้องจุดไฟ เพิ่งเคยเห็นที่ห้างแบดแมน กับ บีกริมแอนโกไม่เคยเห็นมีขายนี่นา
ลี่กระดกเหล้าอีกสองแก้ว แล้วสูบพอตควันโขมง กำลังจะกระดกยาพาราแก้ปวด นางคนนี้สงสัยอยากตายจริงๆ
แวบ แวบ แวบ
ชายเสื้อขาว ปรากฏกายให้เห็นครั้งแรกอยากตายหรือไง กินยาลดไข้ฝรั่งกับเหล้า
แล้วหายตัวไป
ลี่หล่นเก้าอี้ อะไรวะเชี่ยชาติ.... คนอะไรลอยได้ หรือ ผผผ ผี อะไรอีกวะเป้ากางเกงกูเปียกๆ เหี้ยกูฉี่แตก
เช้ามาตีห้ากว่าๆ ลี่ออกมาที่หน้าบ้านนั่งตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า!!! เหมยลี่ลื้อตี่นเร็วหรือยังไม่ได้นอนกันหว่า นอนม๊าลี่นอนแต่หลับไม่สนิท แปลก มีอะไรไม่ดีหรือเปล่า เปล่า แน่ใจ แน่ใจม๊า หรือลี๊อท้องไมีมีพ่อ?
ไม่ท้องหลอกม๊า ลี่กินยาคุม อ่าวอีนี่ให้ไปเรียนดันไปหาผัว เจ็บนะม๊าพอเถอะ โน่นมาแล้ว
พระมา ทั้งลี่และแม่ใส่บาตรแต่แล้วหลวงตามองไปเห็นชายเสื้อขาวกางเกงกรมท่าคาดผ้าแถบ มาเอาบุญกับเขาเหมือนกันหรือ เหงาล่ะสิ เอาละตั้งใจฟังนะ
อะภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฒาปะจายิโน, จัตตาโร ธัมมาวัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พลัง,
ขอบพระคุณหลวงลุงเจ้าค่ะ ดีๆลาก่อนนะ แล้วอย่าลืมกรวดน้ำ ให้สัมภเวสี ด้วยละ เจ้าค่ะ หลวงลุง ไปก่อนนะโยมแล้วพบกันใหม่
ชายในชุดราชปะแตนหน้าสลด เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นสัมภเวสีดังคำหลวงลุง