ดวงใจ..แห่งรัก

หลังจากอนุชากลับประเทศไทย เขาก็เหมือนจะหายไปจากชีวิตของชนิดาโดยสิ้นเชิง ไม่มีการติดต่อกลับมาอีกเลย ไม่ว่าจะเป็นข้อความหรือโทรศัพท์ ชนิดาเองก็พยายามโฟกัสกับการเรียนจนสำเร็จการศึกษาได้อย่างสมบูรณ์ และในที่สุดเธอก็ตัดสินใจกลับประเทศไทยเช่นกัน ชนิดาหวังว่าการกลับมาครั้งนี้จะทำให้เธอได้พบกับอนุชาอีกครั้งและอาจจะได้รู้เหตุผลที่เขาหายไปจากชีวิตของเธอ

ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ชรัญและรินรดา อยู่ที่ทางออกขาเข้าของผู้โดยสารต่างประเทศ พวกเขามองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้นและคาดหวังที่จะพบลูกสาวที่ไม่ได้เจอกันมานาน เมื่อชนิดาปรากฏตัวออกมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ชรัญและรินรดารีบวิ่งเข้าไปกอดเธอทันที น้ำตาแห่งความยินดีไหลลงมาที่แก้มของทั้งสามคน "แม่คิดถึงหนูมากเลยลูก" รินรดากล่าวพลางกอดชนิดาแน่น "พ่อก็เหมือนกัน ลูกเป็นยังไงบ้างที่นั่น?" ชรัญถามด้วยความห่วงใย "ดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ หนูเรียนจบแล้วนะคะ หนูคิดถึงบ้านมากเลยค่ะ " ชนิดาตอบด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันไปที่รถเพื่อกลับบ้าน ระหว่างทาง ชรัญและรินรดาได้เตรียมงานฉลองเล็กๆ ให้กับการกลับมาของชนิดา มีการตกแต่งบ้านด้วยลูกโป่งและป้ายต้อนรับที่เขียนว่า "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ชนิดา" เมื่อถึงบ้าน ชนิดารู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากที่ได้อยู่กับครอบครัวอีกครั้ง แต่ในใจเธอยังคงมีคำถามและความคิดถึงอนุชาที่หายไป เธอหวังว่าในงานเลี้ยงนี้อาจจะได้พบกับเบาะแสหรือคำตอบบางอย่างเกี่ยวกับเขา "เอาล่ะ เรามาฉลองกันเถอะ!" ชรัญกล่าวพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้น ชนิดายิ้มและรู้สึกว่าการกลับบ้านครั้งนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหาคำตอบที่เธอรอคอยมานาน