อุ้มรักพันธะลวง

*** เป็นนิยายสายสบายๆ พระเอกตามมาเจอลูกเมียนะคะ ไม่ใช่สายดราม่า แย่งลูกอย่างที่ควรจะเป็นค่ะ ฮ่าๆๆๆ ฝากเอ็นดูนักเขียนด้วยค่ะ ***

คุณหมอสิปปกร...เขาเป็นเจ้าของสัญญาจ้างที่ทำให้เกิดพันธะเสน่หา
รัญชนา...เธอเป็นเจ้าของพันธะรัก โซ่ทองคล้องใจ
----------------------------------------------------------------------------------------

“เขาเป็นลูกพี่ใช่ไหมรัญ”
เขาจ้องเธอและก็ถามคำถามต้องห้ามออกมาชัดถ้อยชัดคำ เหมือนเขามั่นใจอยู่แล้ว ทั้งที่มันก็ไม่จำเป็นไหมว่าจะต้องเป็นลูกเขา
“คุณกลับไปเถอะค่ะ ดิฉันไม่สะดวกใจจะตอบคำถามนี้”
สิปปกรมองคนที่เลือกจะดื้อ ก็เอาสิ เขาเองก็มีความมั่นใจแปลกๆ กับท่าทางที่เต็มไปด้วยพิรุธของคนตรงหน้า
2 ขวบ ก็พอดีกับเวลาที่เธอกับเขาเคยมีความสัมพันธ์กัน
“ลูกพี่ใช่ไหม...”
เธอมองคนที่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและก็ก้าวเท้าเข้าหา
“เรามีอะไรกันแค่ครั้งเดียว ฉันคงไม่โชคร้ายท้องไม่มีพ่อหรอกมั้งคะ”
เขาเห็นแววตาหวั่นไหวที่แสนชัดเจน
“เธอตอบไม่ตรงคำถาม แล้วมันก็ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่เราทำกันทั้งคืน”
“อย่าค่ะ” เธอไม่คิดว่าเขาจะขยับเข้ามาถึงเนื้อถึงตัว ทำได้แค่ยันอกกว้างของคนที่รวบเอวเธอเอาไว้
“สามีเธอคือใคร แล้วน้องริวเป็นลูกพี่ใช่ไหม” เขาเชยคางมนให้เชิดขึ้น ไม่อนุญาตให้เธอก้มหลบตาหนี
ตาคู่สวยนั่นมันแวววาวหวั่นไหว
“อื้อ...”
แล้วจูบเร่าร้อนก็เริ่มต้นขึ้น จูบที่แสนโหยหาเอาแต่ใจ จูบที่สิปปกรไม่เคยลืมมาตลอดสามปีที่ห่างกัน
รัญชนาก็ไม่ได้แข็งขืนอย่างที่ควรจะเป็น ตรงกันข้ามเธอคล้องบ่ากว้าง ก่อนที่ร่างกายจะระทดระทวยเข้าหาวงแขนกว้าง
ปากขยับเข้าใส่กันอย่างเนิบนาบ มันเชื่องช้า แต่ก็แสนร้อนแรง มันคือความรู้สึกคิดถึงที่แสดงออกไปด้วยการตอบสนองรสจูบที่เธอเองก็เฝ้ารอมาตลอด