นางหม่อมห้ามแสนชัง

เมื่อลูกสาวเจ้าเมืองจำต้องถวายตัวเข้าวัง
แต่เหตุใดเสด็จท่านจึงได้ชิงชังเธอถึงเพียงนี้ด้วย
"เพียงหม่อมฉันต้อยต่ำจึงจักทรงรังแกกันอย่างไรก็ได้หรอกหรือ"

/*************/

"หม่อมฉัน...ขอทรงประทานจูบแด่หม่อมฉันหนาเพคะ"

น้ำเสียงติดอ้อนเอ่ยถามคนสีหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็บึ้งตึงอย่างทุกที หากแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธทำให้คนกล้าๆ กลัวๆ ลองใจดีสู้เสือ ค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปหาเสด็จพระองค์หญิงสร้อยสิรินทีละน้อย ดวงตาตวัดฉับชวนใจหายแต่ก็ยังสู้สุดใจ กระทั่งริมฝีปากใกล้จะประทับลงบนกลีบปากอิ่ม ท่านจึงเอ่ยตอบราวกับปราม

"หล่อนนี่หนา"

แม่หญิงกาหลงช้อนสายตาขึ้นสบกับดวงตาคู่สวยของอีกฝ่าย นัยน์ตาระส่ำไหวเล็กน้อยช่างดึงดูดเธอเหลือเกิน แต่ต่อให้กลัวแล้วเธอจะยอมหยุดยั้งไม่ให้สัมผัสกลีบปากเบื้องหน้าได้หรอกหรือ

"หะ ห้ามจูบอีกหรือเพคะ"

"ฉันห้ามจูบหล่อน"

หัวใจของแม่หญิงกาหลงวูบไหวอย่างนึกเสียดาย หากยังไม่ทันได้ผละออกไป น้ำเสียงนุ่มก็ได้เอ่ยขึ้นต่ออีกครั้ง

"แต่ไม่ได้ห้ามหล่อนจูบฉัน"


/*************/

สวัสดีค่ะ เราชื่อต้อมนะคะ
อัพนิยายที่ทวิตตลอดน้า ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องไหนอัพตามเพจกับทวิตเลยจ้า
เพจอัพนิยาย https://www.facebook.com/matchytom
ทวิตอัพนิยาย @pipin_piny
ตามเม้ามอยตั่งต่างได้ที่ทวิตหลักน้า
ทวิตหลัก @matchanok_tom