ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าส้มตำ

เหมยลี่ตื่นขึ้นมาด้วยหัวใจที่เต้นแรงจากความฝันที่เพิ่งผ่านไป ในฝันนั้นเธอได้พบกับพ่อแม่อีกครั้ง ท่านทั้งสองยิ้มแย้มและดูมีความสุข พ่อกับแม่บอกเหมยลี่ ให้เธอนำครกหินที่บ้านเก่ากลับมาบ้านปัจจุบัน เธอรู้สึกสงสัยว่าทำไมครกหินถึงสำคัญนัก แต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องทำตามคำแนะนำของพ่อแม่ เหมยลี่ตัดสินใจเดินทางกลับไปยังบ้านเก่าที่ตั้งอยู่ห่างจากเมืองหลายกิโลเมตร เมื่อมาถึงบ้านเก่า เธอพบว่าครกหินยังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม เหมยลี่นำครกหินกลับมาที่บ้านปัจจุบัน และเมื่อเธอวางครกหินลงบนโต๊ะ ก็มีแสงสว่างบางอย่างออกมาจากครกหินนั้น เหมยลี่รู้สึกอบอุ่นและเงียบสงบเหมือนกับพ่อแม่ยังอยู่ใกล้ ๆ เธอเข้าใจแล้วว่าครกหินนี้เป็นสัญลักษณ์ของความรักและความทรงจำที่พ่อแม่มีให้กับเธอ แม้ท่านจะจากไปแต่ความรักของท่านยังคงอยู่ในใจของเหมยลี่เสมอ

วันหนึ่งขณะที่เธอกำลังทำอาหารในครัว เธอก็ได้จับครกหินนั้นขึ้นมา ทันใดนั้นพลังวิเศษจากครกหินก็เริ่มทำงานและดูดเหมยลี่เข้าไปในมิติลึกลับ เหมยลี่ถูกดูดเข้าไปในครกหินด้วยความเร็วที่ไม่ทันตั้งตัว เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอพบว่าตัวเองยืนอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในหุบเขาทางตอนเหนือของประเทศจีน หมู่บ้านเต็มไปด้วยบ้านไม้เก่าแก่และทุ่งนาที่เขียวขจี ผู้คนในหมู่บ้านดูเหมือนยุคสมัยโบราณ ทุกคนใส่ชุดเสื้อผ้าที่ทำจากผ้าฝ้ายและป่าน เหมยลี่รู้สึกแปลกใจและสงสัยว่าที่นี่เป็นที่ไหนและทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ทันใดนั้น มีหญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเหมยลี่และยิ้มอย่างอบอุ่น "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน, เหมยลี่" หญิงชรากล่าว "ข้าคืออาหลาน ผู้ดูแลครกหินศักดิ์สิทธิ์นี้มาเป็นเวลาช้านาน เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือกให้มาปกป้องหมู่บ้านนี้" เหมยลี่รู้สึกสับสนแต่ก็ยังตัดสินใจฟังหญิงชราอธิบายว่า ครกหินที่เหมยลี่นำกลับมาเป็นกุญแจสำคัญในการปกป้องหมู่บ้านจากพลังมืดที่กำลังจะมาถึง "เจ้าต้องใช้ความรักและความเข้มแข็งในหัวใจเจ้าปกป้องหมู่บ้านนี้" อาหลานกล่าว

เหมยลี่มองไปที่หญิงชราด้วยความสับสนและกระวนกระวายใจ "ข้าต้องการกลับบ้าน ข้าไม่รู้ว่าท่านพาข้ามาทำไม แต่ข้าต้องการกลับไปเดี๋ยวนี้" เหมยลี่กล่าวด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล อาหลานมองเหมยลี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเห็นใจ "ข้าเข้าใจที่เจ้ารู้สึก แต่ข้าขอให้เจ้าฟังข้าก่อน" หญิงชรากล่าว "หมู่บ้านนี้กำลังเผชิญกับอันตรายครั้งใหญ่ และเจ้าคือคนเดียวที่สามารถช่วยพวกเราได้ ครกหินศักดิ์สิทธิ์ได้เลือกเจ้าเพราะหัวใจของเจ้ามีความรักและความกล้าหาญ" เหมยลี่ฟังคำพูดของหญิงชรา แต่ยังคงรู้สึกเคลือบแคลง "แต่ข้าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ข้าแค่คนธรรมดา ไม่ใช่ผู้กล้าหาญหรือผู้มีพลังวิเศษ" อาหลานยิ้มอย่างอบอุ่น "เจ้ามีความกล้าหาญในหัวใจของเจ้า เจ้าจะเรียนรู้และเติบโตในระหว่างการเดินทางนี้ ข้าเชื่อในเจ้า" เหมยลี่ถอนหายใจลึก ๆ และพยายามทำใจให้สงบ "ข้าจะลองดู แต่ข้าขอให้ท่านสัญญาว่าถ้าข้าช่วยหมู่บ้านนี้ได้ ท่านจะพาข้ากลับบ้าน" อาหลานพยักหน้า "ข้าสัญญา เหมยลี่ และข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเจ้าเสมอ"