ลูกหนี้ที่รักปะทะเขยหางเครื่อง

เมษา ขึ้นชื่อเรื่องปากไม่ดีและไร้มนุษยสัมพันธ์กับสังคมเฉกเช่นคนปกติ เขาทำงานอยู่ภายใต้องค์กรของพ่อ ไล่ตั้งแต่งานขาวสะอาดบนดินไปจนถึงงานใต้ดิน รวมทั้งการปล่อยกู้นอกระบบและบ่อนพนันด้วย

ทว่างานของเขาไม่ได้มียศเป็นประธานบริษัทอะไรขนาดนั้น เขาเป็นเพียงเด็กบัญชีที่ถูกพ่อหลอกให้มาทำงานด้วยนาฬิกาปาเต๊ะหนึ่งเรือน เขาร่ำร้องอยากจะลาออกอยู่ทุกวัน ตัดพ้อหน้ากระจกเสมอว่าทำไมเป็นลูกคนรวยแท้ๆต้องมานั่งทำงานงกๆ ใช้ชีวิตเฉกเช่นพนักงานเงินเดือน

จนกระทั่งวันหนึ่ง ชีวิตอันแสนเรียบง่ายและเรียบหรูของผู้ชายติดแกลมก็ถูกรบกวนโดนชายที่ชื่อว่า ปันปัน เพื่อนของเพื่อนเขาที่ต้องการกู้เงินหนึ่งก้อนไปทำวงหางเครื่องของตนเอง 

ชีวิตดั้งเดิมของเมษาเหมือนปลาทองตัวน้อยที่ว่ายอยู่ในอ่างแก้ว เรียบง่าย มีแบบแผน สม่ำเสมอ ทุกอย่างอยู่ในสายตาและสามารถควบคุมได้ รู้จักทุกมุมของช่วงชีวิตตนเอง มันเป็นแบบนั้นจนมีเด็กเปรตคนหนึ่งเอามือมากวนน้ำให้หมุนเป็นวงกลม 

เขาทั้งมึนหัว สับสน วิงเวียนศรีษะ รับมือไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรเดินไปทางไหนดี และเพราะวงเวียนของน้ำนั่นหมุนไปทางเดียวกันอย่างรุนแรง เขาจึงเผลอว่ายตามกระแสน้ำไปไม่รู้ตัว...

เมษานวดขมับทุกวันจนแทบจะเป็นรอยบุ๋ม เขาเกลียดการจับโทรศัพท์เพื่อคุยกับใครสักคน แต่หลังจากที่เจอปัน เขาต้องจับมือถือทุกวัน!!

สายโทรเข้าและข้อความจากลูกหนี้คนเปรตเต็มไปด้วยคำพูดประเภทที่ว่า

"คุณเมษา ถ้าคุณไม่โอนมาตอนนี้ ผมจะโดนป้าตบหน้าหันแล้วนะครับ!"

"คุณเมษา ผมโดนเจ้าหนี้เก่าขับรถปาดหน้า ผมยืมเงินคุณมาโปะใส่หน้ามันได้ไหมครับ!"

"คุณเมษา รถผมยางแตก ผมยืมเงินคุณได้ไหม~"

"คุณเมษา ผมหิวข้าว ผมขอยืมเงินหน่อยนะครับ~"

"คุณเมษาาาาาาาาา"

"คุณเมษาาาาาา"

"คุณเมษา~"

เมษาเม้มปากจนเป็นเส้นตรง นวดระหว่างคิ้วที่ขมวดเป็นปมแก้เครียด เขาลูบวัตถุสีดำลูกรักเบามือ ก่อนจะปลอบใจมันว่า 

ใจเย็นลูกพ่อ เราไม่ยิงลูกหนี้ตัวเองโอเคไหม...