สามีใหม่ข้าเป็นจอมยุทธ์อย่าหึงหวงข้า

อวี้หลิวเยวี่ยนจุดธูปสิบสี่ดอกเปล่งคำสาบานว่า จะรักท่านชุนจิงโหวตลอดไป นางใช้ปากกัดตรงข้อมือตนพร้อมเทโลหิตสองหยดลงบนถ้วยด้วยแขนอันสั่นพับๆพั่บๆ หมายดื่มโลหิตร่วมสาบานกับคนรักของนาง ทว่า อยู่ๆอาการวิงเวียนยามเห็นโลหิตแดงฉานเมื่อผสมกับน้ำในสระบัวกลางป่า ก็ให้เป็นลมล้มลงจนกายของนางตกสะพาน ส่งให้ศรีษะคาอยู่ที่ปลายเชือกยึดโยงสะพาน เมื่อท่านชุนจิงโหวคนรักของนาง เห็นเช่นนั้นจึงกระโดดขึ้นหลังม้าแล้วขี่ม้าหนีนางไปด้วยกลัวในคำครหาว่า ตนนั้นได้ทำให้บุตรสาวของท่าน
อ๋องอวี้หลิวหลง เจ้าของตำหนักมังกรเกล็ดสีทองได้สิ้นลมหายใจลงไปที่สะพานแห่งนั้น
ทว่า ด้วยหัวใจอันเด็ดเดี่ยว อวี้หลิวเยวี่ยนจึงสะบัดศรีษะของนางไปมา ก่อนจะดีดกายคล้ายหมึกใต้ผืนทรายให้ร่างกระเด็นกระดอนตกลงไปในผืนน้ำ แหวกว่ายใต้ท้องมังกรก่อนจะโผล่ที่สุสานฮ่องเต้หลิวอวี่หย่ง จนพานพบกับทหารยามหน้าสุสานในอ๋องสิบเจ็ด ที่ยืนหลับอยู่ตรงหน้าปากถ้ำ
แล้วเกิดหลงรัก ก่อนจะสกัดจุดแล้วพาทหารยามผู้นี้กลับตำหนักมังกรเกล็ดสีทอง แล้วแต่งตั้งเป็นสามีใหม่ในทันที
"แต่เดี๋ยว สามีเก่าของเจ้าคือผู้ใดกัน? ข้ามิเคยพบหน้าสักครั้ง"
"สามีเก่าของข้าจะไม่มีวันได้พบหน้าท่านพ่อ หากยังหายใจอยู่เจ้าค่ะ"
"เวรย่อมระงับด้วยการไม่ก่อเวร ข้าหวังว่าเจ้าจะรู้จักการให้อภัยอวี้หลิวเยวี่ยน"
"ข้าให้อภัยแน่ หากนั่นเป็นเพียงในความฝันของท่านพ่อเจ้าค่ะ"
"การใช้กำลัง มิได้เป็นหนทางของการแก้ปัญหาที่ดี"
"ปัญหาที่ดีมิควรต้องแก้ไขเจ้าค่ะ"
"โอ้ย!"
"ท่านพ่อ!"
"เจ้าจะทำสิ่งใดก็ทำ อย่าให้วุ่นวายมาถึงตำหนักข้าก็พอ "
"เจ้าค่ะท่านพ่อ"
เมื่อความรักกับสามีเก่านั้นเป็นพิษ อวี้หลิวเยวี่ยนจึงคิดแก้แค้นเขา แม้นคนผู้นั้นเป็นถึงท่านโหวในสำนักปีศาจหิมะ แต่นางจะมาหวาดกลัวหวาดหวั่น หรือพรั่นพรึงมิได้ แต่กว่าจะไปถึงตรงนั้นนางกลับต้องตามหาสำนักเพื่อฝึกวิชา
ทว่าสามีใหม่ที่นางเพิ่งได้รับมาเข้าตำหนัก เขากลับหึงหวงนางแม้นแต่ก้อนหินเขากลับปาทิ้ง เมื่อมีท่าทีกลิ้งหลุนมาใกล้
แนะนำ
ตำหนักบุปผากลางวัน เจ้าของตำหนักคือภรรยาคนที่แปดในบิดาของอวี้หลิวเยวี่ยน พระนามลำลององค์หญิงรั่วรั่ว พระนามเต็มเหมยรั่ว
อวี้หลิวเยวี่ยน บุตรสาวของเจ้าของตำหนักมังกรเกล็ดสีทอง อวี้หลิวหลง
สำนักกระบี่สะท้านอวิ๋น เจ้าสำนักคือท่านตาของ
อวี้หลิวเยวี่ยน นามอู่หยวนอวิ๋นรั่ว
สำนักฝ่ามือพิชิตหยาง เจ้าสำนักคือ มารดาของ
อวี้หลิวเยวี่ยน นามซีหลิว