สัญญารักของยัยตัวร้าย

สองนิ้วโป้งแปะกันเพื่อทำสัญญา แต่เพราะมีเหตุจำเป็น เธอจำต้องเสียสัจจะ และคิดว่าความรักระหว่างเธอกับเขาคงเป็นดั่งเส้นขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้
ไม่รู้ว่าเพราะโลกมันกลมเหมือนผลส้มโอ หรือว่าถึงคราวซวยของชีวิตกันแน่ เมื่อเธอต้องเจอกับเจ้านายคนใหม่ที่ในหัวใจมีแต่ความแค้นกับสัญญารักอันเก่า
.........
น้ำเย็นจัดถูกยกดื่มดับความร้อน แววตาดุดันมองดูเงาไม้ผ่านกระจกบานใหญ่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นหลายครั้งบนใบหน้าคมคาย นึกถึงความเจ็บปวดตลอดระยะเวลาสามปี ที่พร่ำถามตัวเองหลายครั้งว่าผิดอะไร?
เกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา?
จะไปทำไมไม่ลา?
รักกันบ้างไหม?
วันนี้เป็นวันแรกที่เขารู้สึกว่าไม่อยากได้คำตอบพวกนั้นแล้ว แต่แววตาคู่สวยของเขมิกาที่กำลังเจ็บปวดนั้นต่างหาก ที่ทำให้เขามีความสุข
จะทรมานไปคนเดียวทำไม ใครทำอะไรไว้ต้นกล้าขอเช็กบิลครับ
.........
"อื่อ พี่ต้นกล้า" บ่นอู้อี้ทว่าคนตัวโตไม่ปล่อยให้เธอหายใจ พอเธอผละริมฝีปากออกได้ก็รีบพูดทันที
"ขอบคุณนะคะที่หนึ่งปีนี้พี่ต้นกล้าดีกับข้าวปุ้น และทำให้ข้าวปุ้นมีความสุขที่สุด งั้นข้าวปุ้นขออวยพรให้พี่ต้นกล้าดีกับปุ้นไปนาน ๆ และกับปุ้นคนเดียวได้ไหมคะ"
"อื่อ คนอะไรหน้ามึนอวยพรให้ตัวเองเฉไฉแถไปเรื่อย" เธอส่งยิ้มหวานพร้อมกอดเอวสอบของคนตัวโต ทำตาปริบ ๆ
"รอข้าวปุ้นอีกหน่อยได้ไหมค่ะพี่ต้นกล้า"
"สัญญาแล้วนะ"
"ค่ะ สัญญา"
สัญญาปากเปล่าบางเบาราวกับใบไม้แห้ง แม้จะพยายามรักษามันเอาไว้ แต่เมื่อใดที่มีพายุพัดมาก็ย่อมปลิวไปตามแรงลม
..........
โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ หากชอบก็ตำโล้ดถือว่าสนับสนุนนักอ่านตัวน้อย
เรื่องนี้พระเอกคลั่งรัก จบแบบมีความสุข ภาษาที่ใช้มีไม่สุภาพก็ให้ได้เพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้นค่ะ
หากรักพี่ต้นกล้ากับน้องข้าวปุ้นละก็ขอหัวใจแดง ๆ สักห้าดวงนะคะ
ซื้อผ่านเว็บถูกกว่าios
ขอบคุณที่สนับสนุนผลงานค่ะ หากมีอะไรที่สุรารักษ์ต้องปรับปรุงก็เขียนคอมเมนต์ได้เลยน้าน้องพร้อมแก้ไขเสมอ