เมื่อรักเกินพอแล้ว

"คิดไว้รึยังว่าย้ายออกจากที่นี่แล้วจะไปอยู่ที่ไหน"
จู่ ๆ เขาก็เอ่ยประโยคนี้ ส่งผลให้อติกานต์ที่กำลังเคี้ยวข้าวชะงักก่อนจะเงยหน้าสบตาเขานิ่ง รอยยิ้มสดใสยามเช้าบนใบหน้าเลือนหายไป ดวงตาสั่นไหวระริกจ้องมองเขา
"คุณต่อพูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ ไม่อยากให้เอยอยู่ด้วยแล้วเหรอ"
"เวลาของเรามีวันสิ้นสุด เธอก็รู้อยู่แล้ว"
"ค่ะ เอยรู้ แต่มันยังไม่ถึงเวลานั้นนี่คะ"
ดวงตากลมสะท้อนความเสียใจ ต่อตระกูลไม่อยากมองจึงเบือนสายตาหนีพร้อมกับทอดถอนหายใจ ทำให้หญิงสาวคิดได้ว่า
"คุณต่อไม่อยากให้เอยอยู่ที่นี่แล้ว หรือว่าคุณต่อมีใคร"
"เปล่า" เขาตอบเร็วเพื่อตัดบท
"ถ้าอย่างนั้น เอยขออยู่ที่นี่ก่อนได้มั้ย อีกไม่กี่วันเอยก็จะสอบแล้ว เอยสัญญาว่าสอบเสร็จเอยจะรีบย้ายออกไปจากที่นี่ทันทีเลยค่ะ..."
"..." ชายหนุ่มมองหน้าเธอแล้วเงียบ ทั้งสงสารและ... หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายขอความเห็นใจจากเขา
"ตอนนี้เอยยังไม่มีที่ไป ยังไม่รู้จะไปไหน แต่สอบเสร็จแล้วเอยจะรีบออกไปจากชีวิตคุณต่อ ไม่กลับเข้ามาอีก"
"อืม" คนที่สับสนกับตัวเองตอนนี้ทำแค่ครางตอบในลำคอ ก่อนจะลุกเดินหนีออกไป


^
^
^
***นิยายรักดรามา มีเด็กน้อยชื่ออ๊บ (โอบ) (จบสุขนิยม แนวทะเลาะกันหัวเตียง ดีกันปลายเตียงนะคะ :D)

***นักอ่านที่อ่านจากเว็บ รบกวนอ่านใหม่ตั้งแต่หน้าแรก เพราะมีการปรับปรุงรายละเอียดหลายส่วนนะคะ