หัวใจคนใจร้าย

"จากประวัติของคนไข้ที่แต่งงานแล้ว มีโอกาสสูงนะคะที่เป็นการตั้งครรภ์"

เลือดในกายของจันทร์เจ้าเย็นเฉียบ

และถ้าเป็นอย่างที่คำคาดการณ์เบื้องต้น... นั่นเท่ากับว่าพ่อของลูกอยู่ข้างนอกห้องนี่เอง

"หมอขอตรวจปัสสาวะคุณหน่อยนะคะ ถ้าพบฮอร์โมน hCG ก็ชัดแล้วว่าคุณกำลังจะมีลูกค่ะ"

ประโยคหลังของคนที่รู้จักร่างกายมนุษย์เป็นอย่างดีทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกเหมือนเป็นปลาช่อนถูกแม่ค้าทุบหัว เธอกัดปาก สมองแทบไม่สั่งการแต่ได้ยินคำแนะนำของพยาบาลที่ยื่นกระปุกฝาสีแดงมีชื่อและอายุคนไข้ระบุ หญิงสาวเอื้อมไปรับ เปิดประตูห้องน้ำ ทรุดตัวนั่งบนชักโครกอย่างสิ้นหวัง

ภัทรชนม์กำลังจะเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงที่เขารักมากกว่าเธอที่กำลังจะกลายเป็นแค่อดีตภรรยา ชายหนุ่มยังหลงเหลือความห่วงใย โหยหาอาทรจันทร์เจ้าอยู่บ้างไหม ถ้ามันพอมีอยู่... ก็คงน้อยนิดเต็มทนจนไม่อาจเผื่อแผ่มาถึงสิ่งมีชีวิตที่กำลังหลับใหลอยู่ในตัวเธอ

น้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าแข่งกันไหลลงมา จันทร์เจ้าไม่มีความกล้ามากพอให้รวบรวมออกไปบอกเขาว่า ณ ตอนนี้ เลือดเนื้อเชื้อไขของภัทรชนม์กำลังจะลืมตาขึ้นดูโลกในระยะเวลาหลายเดือนข้างหน้า

รอบระดูที่ขาดหายมาสักพักไม่เคยทำให้หญิงสาวนึกเอะใจ ก็คิดว่าเป็นแค่เรื่องธรรมดาที่สุภาพสตรีต้องเผชิญกันบ้างหากมีเรื่องให้เครียด รวมทั้งปัจจัยอื่นหลายอย่าง

โทรศัพท์ถูกล้วงจากกระเป๋า ลมหายใจสูดลึก กระปุกเก็บตัวอย่างยังว่างเปล่า เธอวางมันไว้บนตัก อ่านชื่อนามสกุลของตัวเองซ้ำ ๆ อย่างเลื่อนลอย

"คุณช้างหรือคะ จ๋าจะบอกว่าคุณช้างกลับไปก่อนได้เลยค่ะ"

น้ำตาหยดเรี่ย จันทร์เจ้าพยายามกลั้นเสียงสะอื้น

"หมอตรวจว่าคุณเป็นไงบ้าง"

"ไม่มีอะไรนักหนานักหรอก แค่ฉันต้องนอนให้น้ำเกลือหมดถุงก่อน ฉันเพลีย ๆ น่ะค่ะ คุณช้างกลับไปก่อนเลย จะได้ไม่เสียเวลา"

"เอางั้นก็ได้ ถ้าจะกลับแท็กซี่ก็กลับที่คนขับเป็นผู้หญิงนะ กดเรียกในแอปเอา"

นั่นคือความหวังดีสุดท้ายของคนได้ชื่อว่าอดีตสามี

ปุ่มกดวางสายเป็นสีแดงอยู่บนหน้าจอ หญิงสาวจำใจแตะนิ้วสัมผัสให้ทุกสิ่งอย่างจบลง

***************************

"ไปหาหมออีกทีเมื่อไร" เขาถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย ภัทรชนม์ยังไม่เคยเห็นฟิล์มอัลตร้าซาวด์ลูก แม่ของเจ้าหนูคงเก็บใส่กล่องล็อกกุญแจ ไม่ให้พ่อเลว ๆ ได้รู้

"ฉันไปเองได้ ไม่ต้องพึ่งคุณ"

"ทำไมคุณจ๋าไม่ยอมบอกผม"

"บอกไปแล้วได้อะไร ดีแล้วที่คุณขอหย่าตอนที่ฉันรู้ว่าท้อง ไม่งั้นฉันอาจจะเครียดจนแท้งถ้าต้องอยู่กับคนใจร้ายอย่างคุณต่อ"

"อย่าพูดอย่างนี้ ผมใจไม่ดี"

"กลัวว่าลูกจะหลุดจริง ๆ หรือไง"

"ผมบอกให้หยุด" สีหน้าของภัทรชนม์จริงจัง ใบหน้าหล่อเหลาแสดงอารมณ์เข้มข้น แววตาที่มองจันทร์เจ้าคือแววตาของคนโกรธจัด

กองไฟในใจเธอยิ่งโหมกระพือ

"ไม่! ฉันอาจจะก้าวลงบันไดพลาดสักก้าวก็ได้ ที่นี่ ที่บ้าน!"

"อย่าพูดถึงลูกแบบนี้อีก ผมนับเขาเป็นหนึ่งชีวิต มีแขนมีขา ต้องการสิ่งดี ๆ อย่างเช่นคำอวยพรให้เติบโตแข็งแรง"

**************************

คำเตือนตัวโตมาก ๆ

อ่าน 3 ข้อนี้แล้วมั่นใจว่าไปต่อไม่ไหวแนะนำผ่านเลยนะคะ ถ้าฝืนแล้วเกลียดพระเอกหรือตัวละครต่าง ๆ แล้วอยากด่าก็ด่าได้เลยเต็มที่ อยากสาปแช่ง อยากเผาพริกเผาเกลือเชิญเลย

1.พระเอกนิสัยไม่ดี ทำร้ายหัวใจนางเอก แต่บทสรุปสะใจอยู่ค่ะ สมคอนเส็ปต์โง่และกินหญ้า 

2.นิยายเรื่องนี้น้ำเน่า แต่นางเอกไม่ฟูมฟาย โดนผัวนอกใจเหรอ ได้เลย บ้าน รถ ที่ดินต้องเป็นของฉัน!

3.ไรต์เขียนให้ตัวละครเทา ๆ มีดีมีร้าย มีหลงผิด ด่าตัวละครได้เลยถ้าอินมาก

ไรต์ตรวจคำผิดหลายครั้งแต่ยังเจอคำผิดอยู่ ขออนุญาตอ่านทวนอีกครั้งแล้วอัปไฟล์พิสูจน์อักษรให้ใหม่ในเร็ว ๆ นี้นะคะ ไหว้ย่อ

**************************

ฝากกดดาวแล้วรีวิวให้ไรต์ด้วยน้า