SET ชายาทะลุมิติ

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

หลีกไปข้าจะขายซาลาเปา
ชายาจอมมารในนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่ชุ้น เล่มที่ 1 ( 2 เล่มจบ)
ชายาจอมมารในนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่ชุ้น เล่มที่ 2 (จบ)

นิยายเรื่อง หลีกไปข้าจะขายซาลาเปา
คำโปรย
องค์หญิงที่ไหนจะมานั่งขายซาลาเปาอยู่ตรงนี้กัน หลีกไป!พวกเจ้าอย่ามายุ่งกับข้า ข้าจะขายซาลาเปา หลีกไป!!

“วันพรุ่งนี้ถ้าตลาดเปิด ฉันจะเอาปิ่นปักผม สร้อยไข่มุก ต่างหู ของมีค่าที่ขโมยมาได้เอาไปขายที่โรงจำนำ น่าจะพอขายได้เงินเยอะอยู่ ทองคำที่แอบหยิบมาด้วยก็น่าจะมากพอที่จะซื้อที่ดินและบ้านหลังเล็กๆได้อีกหนึ่งหลัง ส่วนเงินที่เหลือก็จะเก็บไว้สำหรับใช้กินใช้อยู่” เหมยลี่คิดวางแผนทุกอย่างไว้ล่วงหน้า
“จริงสิ ฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะอยู่เฉยๆไม่ได้ ฉันต้องทำงาน ไม่ทำงานฉันก็ต้องอดตาย ต่อให้มาอยู่ในยุคโบราณไม่ได้มีหนี้ที่ต้องชดใช้อะไร ใช่ว่าฉันจะต้องนั่งกินเงินที่เหลือเพราะใช้ไปสุดท้ายยังไงมันก็หมด ฉันจะทำอาชีพอะไรดีล่ะที่มันปังๆที่คนเขาไม่ทำกัน”
นางนั่งครุ่นคิดอย่างเงียบๆ
“แกเป็นนักร้องดีไหม เฮ้อ! ไม่ได้อีกเสียงแกโคตรเพี้ยนเลย หรือแกจะไปทำงานที่โรงเตี้ยม ไม่เอาอะ เดี๋ยวก็ได้เจอยายแก่คนนั้นตามมาหึงผัวอีก อะไรก็ไม่รู้วู้ย!! จริงสิ!วันที่ฉันมาที่นี่ ฉันนอนอยู่กับรถเข็นซาลาเปานี่นา บางทีโชคซะตาอาจจะส่งฉันมาค้าขายซาลาเปาที่นี่ก็เป็นได้”
เหมยลี่คลี่ยิ้มดวงตาแพรวพราวด้วยความหวังในใจเต็มเปี่ยม
“อะไรแกมาที่นี่ทั้งที มาเป็นแค่แม่ค้าขายซาลาเปาเนี่ยนะ”
“ใช่ๆแก เมื่อไรจะรวยวะ คนเขาขายกันเต็มตลาด แกจะสู้เขาได้เหรอ เลิกคิดได้แล้วจ้ะหนู ไปทำอย่างอื่นดีกว่า”
เสียงความคิดของเหมยลี่ตีกันอยู่สองฝ่าย จากที่เชื่อมั่นนางเริ่มลังเลใจ
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันบอกว่าฉันจะขายซาลาเปาก็ต้องขายซาลาเปาสิ เลิกเลยนะห้ามมีใครโต้แย้งฉันเด็ดขาด” เหมยลี่ลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวตวาดเสียงขับไล่ความคิดบ้าบอของตัวเองออกไปราวกับคนไร้สติ
“แม่นางเป็นผู้ใดกันถึงได้มายืนพูดอยู่คนเดียวหน้าบ้านของข้า”
เหมยลี่มองชายหนุ่มร่างสูงแต่งตัวสุภาพเรียบร้อยเดินมาหยุดตรงหน้าตน นางเริ่มทำหน้าไม่ถูก
“ข้า…ข้าหลงทางมาเจ้าค่ะ”
“หลงทางหรือ ข้างนอกอากาศหนาว เข้าไปคุยกันข้างในบ้านจะดีกว่า เชิญแม่นาง” คนพูดผายมือไปที่ประตูบ้าน ผลักประตูก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน เหมยลี่มองตามหลัง พอชายหนุ่มมองมานางรีบยิ้มให้ ทั้งๆที่ยังยืนงุนงงอยู่ จู่ๆก็มีผู้ชายเชิญเข้าบ้าน
“เชิญแม่นาง”
“เจ้าค่ะ”
เหมยลี่ก้าวตามหลังคุณชายท่าทางสุขุมคนนั้นเข้าไปในบ้านอย่างกล้าๆกลัวๆ
“บ้าเอ๊ย!เหมือนโชคซะตาจะรู้ว่าฉันแพ้คนหล่อ ก็เลยส่งผู้ชายคนนี้มาให้ฉัน ดีล่ะถ้าเขาเป็นคนดีจริงๆ คำว่าหลัวดีๆของข้า คงไม่ต้องหนีไปไหนไกลหรอก แต่แกอย่าลืมนะเหมยลี่ผู้ชายดีๆมันก็มีแค่ในซีรีส์ที่แกดูเท่านั้นแหละ หึๆ”


นิยายเรื่อง ชายาจอมมารในนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่ชุ้น เล่มที่ 1 ( 2 เล่มจบ)
คำโปรย โอ๊ย!ฉันจะบ้าตาย ฉันหลุดมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองยังแต่งไม่จบได้ยังไงกันเนี่ย แล้วต้องกลายมาเป็นนางร้ายที่พระเอกไม่เอา แถมสุดท้ายต้องมีหลัวเป็นจอมมาร ไม่นะ...ชุ้นจะต้องออกไปจากนิยายเรื่องนี้ให้ได้!!

เนื้อหาบางส่วน
ฉันเป็นนักเขียนที่บ้าไหมล่ะ ที่จับเอาตัวร้ายมาครองคู่กันเพียงเพราะว่าฉันอยากให้ตัวร้ายในนิยายของฉันมีความสุขบ้างก็แค่นั้น แต่พอตัวเองได้มาเป็นหลีซูหนี่ว์กลับไม่มีความสุขเอาเสียเลย ข้างกายฉันตอนนี้มีเพียงจอมมารหน้านิ่งที่ใช้พลังบังคับม้าวิเศษให้วิ่งอยู่ในอากาศพาฉันกับเขากลับเมืองมาร
ฉันแอบหันไปมองหน้าเขาอยู่หลายครั้ง อี้หนิงเฟิ่งยังคงปั้นหน้านิ่งเฉย ในบทที่ฉันวางพล็อตไว้คือจอมมารอี้หนิงเฟิ่งต้องรักนางร้ายซูหนี่ว์ตั้งแต่แรกเจอไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงได้นิ่งขนาดนี้ล่ะ ฉันมองเขาแล้วขบคิดไปเรื่อยเปื่อยด้วยความสงสัย
“เออท่านจอมมารข้าว่าท่านส่งข้าถึงแค่นี้ก็พอแล้วล่ะไม่ต้องให้ข้าไปยังแดนมารของท่านหรอก” ฉันยิ้มเผื่อว่าเขาจะใจดีปล่อยฉันไป ฉันจะได้หาวิธีหนีออกไปจากนิยายตัวเองเสียที มาอยู่กับเขาแบบนี้มันจะยิ่งทำให้เสียเวลา
“เจ้าไม่อยากไปชื่นชมแดนมารของข้าหรอกหรือ ข้าเตรียมทุกอย่างไว้ให้เจ้าโดยเฉพาะเลยนะซูหนี่ว์เพราะข้ารู้ยังไงล่ะว่าสักวันหนึ่งเราต้องได้เจอกัน”
หนิงเฟิ่งตวัดสายตา แล้วหันมายิ้มให้กัน
“หึ! เขาจะรู้ทุกอย่างล่วงหน้าดีกว่านักเขียนอย่างฉันได้ยังไง อย่าอวดตัวเองไปหน่อยเลย ทำอย่างกับว่าตัวเองรู้อนาคตอย่างนั้นแหละ”
ฉันเบะปากเบือนหน้าไปทางอื่น เกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของจอมมาร ใจเอาแต่คิดหาทางรอดอยู่ตลอดเวลา
“ข้าตามหาเจ้ามาหลายร้อยปี ในที่สุดข้าก็พบเจ้าเฟิ่งหวง ชายาของข้า” เขาพูดพร้อมกับกลั้วเสียงหัวเราะ ฉันรีบมองเจ้าของเสียงหัวเราะข้างกายด้วยความตกใจ แต่ไม่ได้ตกใจอะไรมากนักเพราะรู้ว่าหลีซูหนี่ว์เป็นสัตว์วิเศษที่ถือกำเนิดมาจากเฟิ่งหวงไม่ใช่นกยูง แต่ตกใจคำว่าชายาของข้ามากกว่า หึ!มาอยู่ในโลกนิยายได้ไม่ทันไร ฉันก็กลายเป็นพระชายาของจอมมารอี้หนิงเฟิ่งไปแล้วเหรอ เร็วจริงๆ
“เฟิ่งหวงชายาของท่านเหรอ”
“เจ้าคือเฟิ่งหวงที่ข้าตามหามาหลายร้อยปี รอวันที่เจ้าจะถือกำเนิด ในที่สุดวันนี้ข้าก็เจอกับเจ้า ข้ารู้ว่าเหล่าเทพต้องการสังหารเจ้า แต่ตราบใดที่ข้ายังอยู่ตรงนี้ ข้าจะไม่ให้ใครมาทำอันตรายเจ้าได้อย่างเด็ดขาด ข้าสัญญา” จอมมารเอื้อมมือหนามากอบกุมมือน้อยของฉันไว้แน่น ดูเหมือนว่าเขาจะดีกับฉัน แต่ฉันรู้ว่าจอมมารอย่างหนิงเฟิ่งไม่เคยดีกับใครนักหรอก ถ้าคนๆนั้นไม่มีผลประโยชน์ต่อเขา
“นับแต่นี้ไปเจ้าคือชายาของข้า เราสองคนจะสร้างดินแดนของเราให้ยิ่งใหญ่ สามพิภพนี้ข้ากับเจ้าจะเป็นผู้ครอบครองทั้งหมด ทั้งพิภพสวรรค์ พิภพมารและพิภพมนุษย์ ทุกพิภพล้วนอยู่ในการครอบครองของข้ากับเจ้าดีหรือไม่เล่าหลีซูหนี่ว์”
“หึ! ที่ท่านต้องการพาข้ามาดินแดนมารเพราะว่าต้องการให้ข้าเป็นชายา อีกเหตุผลหนึ่งเพราะข้าคือเฟิ่งหวงที่ท่านตามหาอยู่ หากข้าไม่ใช่หงส์เพลิงท่านคงไม่ช่วยเหลือข้า ที่แท้ท่านเองก็ต้องการมีอำนาจวิเศษไม่ต่างจากเทพเหล่านั้น ต้องการครอบครองสามพิภพ”
“เดิมทีสามพิภพนี้พิภพสวรรค์คือผู้ครอบครองปกป้องดูแล ไม่ดีหรือหากเจ้าจะช่วยให้ข้าได้ครอบครองทุกดินแดน แล้วที่สำคัญข้าไม่มีวันทำร้ายเจ้าเหมือนเทพพวกนั้นหรอก” อี้หนิงเฟิ่งแสยะยิ้มพลางยื่นมือจับปลายคางของฉันเชยขึ้นมาช้าๆ ฉันรีบปัดมือจอมมารทิ้งไปด้วยความรังเกียจ ท้ายที่สุดแล้วหนิงเฟิ่งต้องการเพียงแค่ต้องการครอบครองหงส์เพลิง เพื่อให้ตัวเองมีพลังอำนาจวิเศษเท่านั้น ทั้งยังได้ครอบครองทั้งสามพิภพกลายเป็นจอมมารที่ยิ่งใหญ่ไปอีก
“ข้าไม่ยอมเป็นชายาของเจ้าแน่” ฉันลุกขึ้นยืนจากที่นั่งในขณะที่ม้าวิเศษกำลังวิ่งมุ่งหน้าไปยังดินแดนมารอย่างรวดเร็ว ยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นชายาของจอมมาร ฉันมาอยู่ที่นี่ต่อให้รู้ว่าซะตาตัวเองเป็นเช่นไร แต่ครั้งนี้จะขอเปลี่ยนแปลงซะตาตัวเองสักครั้ง


นิยายเรื่อง ชายาจอมมารในนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่ชุ้น เล่มที่ 2 (จบ)
คำโปรย โอ๊ย!ฉันจะบ้าตาย ฉันหลุดมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองยังแต่งไม่จบได้ยังไงกันเนี่ย แล้วต้องกลายมาเป็นนางร้ายที่พระเอกไม่เอา แถมสุดท้ายต้องมีหลัวเป็นจอมมาร ไม่นะ...ชุ้นจะต้องออกไปจากนิยายเรื่องนี้ให้ได้!!

"เจ้ายังคงเป็นเจ้าเหมือนเดิมหลีซูหนี่ว์"
"หลีซูหนี่ว์!!" ส้มซ่าได้ยินชื่อนี้ถึงกับตกใจกลัวเพราะนั่นแปลว่าเขารู้เรื่องของเธอในยุคจีนโบราณหรือว่า
"ทำไมมองหน้าข้าเช่นนั้นกันเล่า จำข้าไม่ได้หรือข้าสามีของเจ้าอย่างไรเล่า"
"อี้หนิงเฟิ่ง ไม่จริงไม่ใช่เขา เขาจะหลุดออกมาจากนิยายได้ยังไง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน"
"หนึ่งพันปีก่อนเจ้าทอดทิ้งข้า เจ้าทำให้ข้ารอคอยเจ้า แต่ใครจะคิดว่าเจ้าจะมาอยู่ตรงหน้าข้าที่โลกนี้ น่ายินดียิ่งนักที่ข้ากับเจ้าได้เจอกันอีก เจ้าดีใจหรือไม่หลีซูหนี่ว์"
พูดจบกลับมีเสียงหัวเราะของเขาแทรกเข้ามา เธอจำได้ว่าเป็นเสียงหัวเราะของจอมมาร หญิงสาวนั่งตัวสั่น เธอปักใจเชื่อว่าเขาคือจอมมารอี้หนิงเฟิ่งและเป็นถึงสามีของเธอ เมื่อครั้งทะลุมิติไปในนิยายตัวเอง ช่างน่าแปลกเขามาอยู่ตรงหน้าเธอได้อย่างไรกัน
"หนึ่งพันปีมานี้เจ้าทอดทิ้งข้า วันนี้ถึงตาข้าทวงเวลาที่หายไปคืนกลับมาบ้าง" คนร่างสูงพูดพร้อมกันเดินมาตรงที่นั่งของเธอพลางวางแขนโอบกอดเธอจากด้านหลังอย่างเงียบๆ
"เจ้าว่าดีหรือไม่ซูหนี่ว์" เขากัดใบหูเธอเบาๆ เผยยิ้มอ่อน สายตาหรุบมองต่ำไปที่มือน้อยที่บีบกันไว้ทั้งสองข้าง แสดงอาการหวาดกลัว
"เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง"
"นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญที่เจ้าต้องรู้ สิ่งที่เจ้าต้องรู้คือข้าจะพาเจ้าไปอยู่กับข้าด้วย"
"ข้าไม่ไป"
"ชีวิตของเพื่อนเจ้าอยู่ในกำมือของเจ้าแล้ว เช่นนั้นเจ้าจงเลือกเอาเถิดว่าต้องการเช่นไร ร่วมถึงตัวชายผู้นี้ด้วยเช่นกัน เจ้าต้องการให้ชายผู้นี้แหลกสลายเพราะเจ้า ข้าสนองให้เจ้าได้หากเจ้าต้องการ"


นักอ่านกดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ซื้อผ่านWeb / Android ราคาจะถูกกว่า Apple (iOS) น้าา
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ให้กำลังใจและสนับสนุนผลงานของยัยชัตเตอร์เสมอมาค่ะ
จีนโบราณดรามาทะลุมิติความรักเทพเซียน