SET หมอกับมาเฟีย

#ทาสรักคุณหมอ #หมอหมา #หนูนิ่ม
"ทำไมถึงท้อง?" เขากำที่ทดสอบตั้งครรภ์ที่เห็นในถังขยะในห้องน้ำออกมาถามคนตัวเล็กที่นอนหลับอ่อนเพลียบนเตียง
เสียงของเขาที่ดังกว่าปกติทำให้เธอสะดุ้งตื่น
"ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองท้องนิ่ม" เขาถามพร้อมยกที่ตรวจครรภ์ในมือขึ้นให้เธอดู
"แล้วทำไมหมอไม่ใส่ถุงยาง?" สาวเจ้าถามกลับด้วยความผิดหวังเมื่อได้ยินน้ำเสียงแข็งกร้าวและสีหน้าโกรธของทัชชกร
"หมอก็ให้นิ่มกินยาคุมแล้วไง ทำไมหมอต้องใส่ถุงยาง" ทัชชกรตอบกลับเสียงห้วนและยิ่งทำให้ใจพยาบาลสาวเจ็บจี๊ด
"หมอรู้ไหมว่าหมอเห็นแก่ตัวมากแค่ไหน หมอเองก็เป็นหมอและก็รู้ว่ายาคุมมันไม่ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้าหมอไม่อยากให้นิ่มท้อง หมอก็ต้องป้องกันด้วย" สาวเจ้าตะโกนตอบกลับไปด้วยโทสะเช่นกัน
"สรุปคืออยากให้หมอรับผิดชอบตบแต่งเป็นเมียใช่ไหม"
"ถ้าหมอยังพอมีจิตสำนึกความเป็นลูกผู้ชายอยู่บ้างก็ควรรับผิดชอบนิ่ม และอย่าคิดให้นิ่มไปเอาลูกออกเด็ดขาด นิ่มไม่ทำ" สาวน้อยเอ่ยตอบสวนกลับพร้อมลุกลงจากเตียงนอนมายืนประจันหน้าเขา ตอนนี้เธอจุกในอกจนร้องไห้ไม่ออกแล้ว ไม่คิดว่าพ่อของลูกจะคิดกับตัวเองแบบนี้
"แล้วจะทำยังไง ท้องต้องโตขึ้นเรื่อยๆ คนก็ต้องรู้ว่านิ่มท้อง อีกอย่างหมอรับผิดชอบนิ่มไม่ได้ นิ่มเองก็รู้ว่าหมอต้องแต่งงานเดือนหน้ากับหมอษา"
"นิ่มรู้ว่าหมอจะแต่งงานกับหมอษาค่ะ แต่หมอจะทำยังไงกับนิ่มและลูกคะ" เธอถามเพราะอยากรู้ว่าเขาจะจัดการกับเธอและลูกของเขายังไง
"นิ่มเข้าใจหมอใช่ไหม หมอมี ลูก กับนิ่มไม่ได้จริงๆ"
"สารเลว! หมอหมาจะให้นิ่มไปเอาลูกออกเหรอคะ ไม่มีทาง!"
"หมอยังไม่ได้พูดสักคำว่าจะให้นิ่มเอาลูกออก หมอแค่จะให้นิ่มเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ หมอจะดูแลนิ่มกับลูกเอง แต่..." แล้วเสียงเล็กก็พูดแทรกขึ้นโดยไม่รอให้เขาพูดจบ
"นิ่มไม่ได้เกิดมาเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยของใคร งั้นเราก็จบกันแค่นี้เถอะค่ะ ส่วนเงินที่นิ่มยืมไป นิ่มจะหามาคืนภายในเดือนนี้"
ไม่อยากเชื่อว่าคำพูดพวกนี้จะออกจากปากพยาบาลสาวที่ตนเองรู้จักมาตลอดสองปี นวิยาอ่อนโยน อ่อนหวานเสมอ แต่ตอนนี้เธอกลับเด็ดเดี่ยวมาก เขาสบตาที่แข็งกร้าวของเธอแล้วก็รู้สึกได้ถึงพลังงานที่น่ากลัวจนต้องรีบมองหลบไปทางอื่น
"สัญญาหนึ่งปีของเราให้มันจบลงเท่านี้เถอะค่ะ เรื่องเงินนิ่มจะหามาคืนหมอแน่นอนพร้อมดอกเบี้ย"
"แล้วนิ่มจะไปหามาจากไหน"
"หาไม่ได้ก็จะหามาให้ได้ค่ะ"
"นิ่มจะตัดขาดกับหมอเหรอ?"
"จริงๆ เราไม่ควรเกี่ยวข้องกันแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ แยกย้ายกันไปอยู่กับความเป็นจริงเถอะค่ะ"
"นิ่ม!"
"คะ เชิญเก็บกระเป๋าออกจากห้องนิ่มด้วยค่ะ คืนกุญแจกับคีย์การ์ดคอนโดมาด้วยนะคะ"


#กักกันรักมาเฟียเถื่อน
'แฟรงก์' ฉุดอุ้มเจ้าสาวคนอื่นมาในวันแต่งงาน ก็เจ้าคนอื่น 'อุ้มท้อง ลูกของเขา มีหรือจะยอมปล่อยให้หล่อนไปเป็น 'เมีย' คนอื่น แถมยังจะให้คนอื่นมาเป็น 'พ่อ' ของลูกเขา ฝันไปเถอะ เขายังไม่ตาย หล่อนกับลูกต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น 'ศลิษา' อย่าอวดดีให้มาก เดี๋ยวเจอดี!
++++
"พาฉันกลับไปเดี๋ยวนี้!"
"คลอดลูกเมื่อไหร่ ฉันส่งเธอกลับแน่ศลิษา แต่ตอนนี้เธอต้องอยู่ที่นี่กับฉัน"
"ฉันไม่อยู่!"
"หนีสิ ถ้าคิดว่าหนีออกจากโรงแรมของฉันได้ ไม่สิ ถ้าคิดว่าจะหนีไปจากเงื้อมมือของฉันได้ศลิษา"
"สารเลว!"
"ไปพักผ่อน ถ้าไม่พักผ่อนฉันจะทบทวนความหลังให้เอาไหม จะได้จำได้ว่าผู้ชายสารเลวที่เธอตะโกนด่าคนนี้คือ ผัว เธอศลิษา"
ถุย!
แล้วหล่อนก็ถุยน้ำลายใส่หน้าคนตัวสูงตรงหน้า
แฟรงก์ยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายที่เปื้อนหน้าตนเองแล้วก็ยกมือขึ้นตวัดฟาดตบหล่อนอย่างเหลืออด
เผียะ!
โอ๊ย!
เขาเหลือทนแล้วกับหล่อน
++++
"รอฉันเหรอ?" แม้จะรู้ว่าคำตอบจะเป็นยังไง แต่ก็ยังอยากจะถาม เท้าใหญ่เดินตรงไปยังโซฟาแล้วทิ้งตัวลงนั่งเบียดคนตัวอวบ
"สำคัญเหรอ ฉันถึงต้องรอ ฉันก็แค่คิดถึงกลิ่นของยาที่โรงพยาบาล คิดถึงห้องผ่าตัดถึงได้หาหนังมานั่งดู"
"อ้อ...ก็นึกว่ารอ ผัว กลับมากล่อมนอน"
"กล่อมนอน? แกกล้าพูดคำนี้ได้ยังไงไอ้แฟรงก์"
"หึ! ก็เห็นเพลียหลับเป็นตายทุกครั้ง ไม่เรียกกล่อมนอนให้เรียกว่าอะไร ปิดทีวีไปนอนได้แล้ว"
ปากน้อยเม้มแน่นไม่ตอบสวนกลับเมื่อมาเฟียถ่อยพูดมาเป็นความจริง เธอเพลียหลับเป็นตายทุกครั้งที่เสร็จกิจสวาท
"ไอ้มาเฟีย?"
"จ๋า..." เขาชอบจริงๆ เวลาหล่อนเรียกแบบนี้ มันดูหล่อนใส่ใจเขา ไม่เหมือนผู้หญิงที่พูดจาหวาน น่าเบื่อ
"โรคจิต!"
"ไม่เถียง เพราะฉันจิตสวาทเธอไงศลิษา" เขาไม่พูดเปล่า แต่ยกมือขึ้นมาลูบไล้แก้มนวลเนียนเลื้อยมายังลำคอระหงของสาวเจ้า
"อือ...คุยกันก่อน" เธอหดคอถอยหนีพร้อมกับปัดมือใหญ่ออกห่าง
"ว่ามา จะคุยอะไร จะขออะไรก็ขอมา แต่รู้ใช่ไหมว่า ผัว ไม่ให้อะไรฟรีๆ หรอกนะ" มือมาเฟียหนุ่มซุกซนไม่ยอมผละออกห่างแก้มนวลเนียนแม้ว่าหล่อนจะปัดตีผลักออก เขาก็ลูบไล้ต่ออยู่ดี

#เมียแต่งนอกหัวใจ
เป็นเพียง "เมียแต่งนอกหัวใจ" ของสามี
"หมอแทน" บอกกับ" "กัลชนา" ว่า...จะแต่งงานอยู่กินกันแบบพี่น้อง
แต่พี่น้องอะไรถึง "ท้องติดกัน" แบบนี้
+++++
"บอกมา ชอบ ไอ้หน้าตี๋นั่นใช่ไหม"
"พี่หมอแทนเป็นอะไรคะเนี่ย หึง เกลกับคุณเพชรแท้เหรอคะ"
"ไม่ได้หึง ที่พี่ถามเพราะกลัวทำอะไรเสียหายมาถึงผัวแต่งอย่างพี่"
"อ้อ...งั้นก็ หย่า กันสิคะ จะได้ไม่เสียหายถึงพี่"
"เดี๋ยวนี้พูดคำว่า หย่า ง่ายจังนะ ฝันไปเถอะว่าพี่จะหย่าให้"
"แล้วมาพาลทำไมคะ เกลไปทานข้าวกับลูกค้าแค่นี้"
"ที่กลับดึกเมื่อวานก็ไปทานขาวกับไอ้หน้าตี๋นั่นเหรอ?"
"ค่ะ ไปกับคุณเพชรแท้ค่ะ"
"แน่ใจว่าไปทานแค่ข้าวกัน"
"พี่หมอแทนจะมากไปแล้วนะคะ ดูถูกกันขนาดนี้ก็เชิญกลับไปเถอะค่ะ อย่ามาอยู่ขวางหูขวางตาเกลที่นี่ และข้าวถ้าไม่หิวก็ไม่ต้องกินค่ะ เกลจะเก็บไว้กินเอง" เธอดึงถุงกระดาษข้าวกล่องออกจากมือใหญ่อีกข้างมาถือไว้
"เดี๋ยวนี้เห็นพี่ขวางหูขวางตาสินะ ชอบ ไอ้หน้าตี๋นั่นจริงๆ ด้วย"

ฝากเอ็นดูนิยายชุด "หมอกับมาเฟีย" ด้วยนะคะ
๑.ทาสรักคุณหมอ(หมอหมากับนิ่ม) อีบุ๊กพร้อมโหลด
๒.กักกันรักมาฟียเถื่อน(แฟรงก์กับหมอษา) อีบุ๊กพร้อมโหลด
๓.เมียงแต่งนอกหัวใจ(หมอแทนกับเกล) อีบุ๊กพร้อมโหลด

ฝากอุดหนุนนิยายใหม่ด้วยนะคะ

***นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นค่ะ

ปล.โหลดตัวอย่างทดลองก่อนตัดสินใจนะคะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)

***ซื้อหน้าเว็ปจะราคาถูกกว่าซื้อผ่านระบบแอปเปิ้ลนะคะ***