ชายาข้าคือ นักฆ่าอันดับหนึ่ง

ซินหยาน นางแบบสาวสุดเซ็กซี่ลูกครึ่งไทย-จีนที่ตายจากยุคปัจจุบันด้วยอุบัติเหตุสะดุดก้อนหินหัวฟาดพื้นขณะกำลังเดินย่ำเท้าเข้าบ้านในระหว่างที่ฝนกำลังตกหนักทำให้ซินหยานย้อนเวลาไปยุคจีนโบราณ
ย้อนเวลาไปอีกยุคยังไม่ตกใจเท่ากับรู้ว่าตื่นขึ้นมาครานี้ตนเองต้องไปทำภารกิจฆ่าคน
ประเดี๋ยวก่อน ในนิยายหลายเรื่องหรือละคร ซีรีส์ นางเอกตายแล้วไปเกิดเป็นมเหสี สนม ตัวร้าย บ้างก็นักทำอาหาร ทว่าเธอดันกลายเป็นนักฆ่า
ขนาดสัตว์เธอยังมิกล้าตบตีไฉนเลยจักเป็นมนุษย์มีเลือดมีเนื้อคนหนึ่ง
------
"ใช้เยี่ยงไร" ปากถามไปดวงตาใบหลิวก็สำรวจวัตถุแปลกตาไปจนกระทั่งปากจ่ออยู่ท้ายกระบอก นางเล็งไปทางร่างอุดมไปด้วยไขมันในท่าทะมัดทะแมง

"ศรอาบยาพิษ เมื่อศัตรูโดนยิงมันจะค่อยๆ ทำให้ตัวชาตั้งแต่เบื้องล่างลามถึงเบื้องบนและตายอย่างช้าๆ กระบอกอันนี้ใช้สำหรับดู..."

ปัก! ยังไม่ทันอธิบายวิธีการใช้จบเสียงของศรก็ย้อนปักกลางหน้าผากเกลี้ยงเกลาของนักฆ่าสาวเรียบร้อย

"ไอ้หยา! ศิษย์น้องเจ้าเป่าทำไมกัน กระบอกนี่มันใช้ดูด"
---
"ข้าได้ยินเสียงเจ้าร้อง ก็เลยเข้ามาดู เป็นเยี่ยงไรบ้าง" เสียงทุ้มดังมาพร้อมกับร่าง สีหน้าของเขาราบเรียบไม่แสดงอาการใดๆ

'นี่ฉันตายมาเกิดที่ไหนอีกเนี่ย' นางยังคงมองคนมาใหม่ค้างเติ่งอยู่แบบนั้นผิดกับในหัวที่ตีกันวุ่นวายไปหมด

'ไม่สิฉันยังไม่ตาย ฉันยังอยู่ในร่างเดิม แล้วไอ้หมอนี่เป็นใครกันอีกล่ะ' ตอนแรกก็นึกว่าตัวเองตายแล้วมาเกิดใหม่ทว่าพอโผล่หน้าไปยังคันฉ่องที่ตั้งอยู่ไม่ไกลก็พบว่าเธอยังไม่ตาย มิหนำซ้ำความร้าวระบมที่เกิดจากหมูป่าดึกดำบรรพ์ตกมันยังไม่จางหาย

นางปรายตาสำรวจคนตัวโตตั้งแต่หัวจรดเท้าเท้าจรดหัวขึ้นลงอยู่แบบนั้นนานหลายนาที

คนตรงหน้าจัดว่าเป็นชายโบราณที่หล่อเหลามากพอตัว คมหน้าที่ไร้ตำหนิบวกกับผิวที่ขาวราวกับไข่ปลอก ลูกกระเดือกที่เคลื่อนขึ้นลง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มซุกซ่อนความลึกลับน่าค้นหานั่น ช่างดูมีเสน่ห์ดุจดั่งรูปปั้นแกะสลักที่ประติมากรตั้งใจปั้นขึ้นมาอย่างประณีต

เขาหล่อชนิดที่เธอยืนยันฟันธงว่าหากชายหนุ่มผู้นี้อยู่ในสมัยปัจจุบันคงได้เป็นดาราทำงานในวงการบันเทิง มีแม่ยกที่พร้อมเปย์หลักล้านเชียวล่ะ

วาสนาผู้ได๋น้อ...