บำเรอรักวิวาห์ลวง

เอื้อคิดว่า'ปิ่นมุก' คือหญิงสาวที่เขาจะรับเธอเอาไว้ในสถานะภรรยา เอื้อคิดว่าจะรัก และทะนุถนอมเธอไปทั้งชีวิต จนกระทั่งคืนที่เขาและเธอเข้าห้องหอ !!

***
‘เอื้อ’ หรือเอื้ออังกูร ปริวัฒนทรัพย์ รับรู้ว่าตนเองมีพันธะหัวใจตอนอายุหกขวบ ครอบครัวของเขาหมั้นหมายเขาเอาไว้กับน้องปิ่นมุก ‘หม่อมหลวงลลิตา ดลวากร’ เอาไว้ตั้งแต่หม่อมหลวงหญิงตัวน้อย ถือกำเนิดขึ้นในครรภ์ของมารดา
นับตั้งแต่น้องน้อยเกิดมา เอื้อเฝ้ารักเฝ้าเอ็นดูคู่หมั้นของตัวเองมาตลอด
เอื้อเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาและมีครอบครัวที่ร่ำรวย ย่างกรายไปที่ไหนก็มีแต่คนจดจ้อง ทว่าเอื้อไม่เคยชายตามองใคร ชายหนุ่มระลึกเอาไว้ในใจเสมอว่าคู่สมรสในอนาคตของตัวเองคือปิ่นมุก
ปิ่นมุกตัวน้อยเองก็ไม่ได้ต่างไปนัก หม่อมหลวงตัวน้อยเรียนรู้งานบ้านงานเรือนทุกอย่าง รวมทั้งการดูแลปรนนิบัติสามีในอนาคต
จนกระทั่งอายุครบยี่สิบปีสองปี การแต่งงานของทั้งสองจึงถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ แขกเหรื่อจากทั้งวงสังคมธุรกิจและกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่าไฮโซตบเท้าเข้ามาร่วมงานไม่ขาดสาย ครอบครัวปริวัฒนทรัพย์ที่ร่ำรวยติดอันดับประเทศกับครอบครัวดลวากรที่เก่าแก่ ผู้นำตระกูลยังดำรงยศเป็นหม่อมเจ้า
ไม่ว่าใครที่ได้เห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็พูดได้อย่างเต็มปากว่าราวกับกิ่งทองใบหยก เอื้อและปิ่นมุกยืนรับคำอวยพรจากผู้อาวุโสนับสิบนับร้อยคนให้อยู่กันจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนับสิบนับร้อยคน อีกทั้งยังอวยพรให้มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง
เอื้ออังกูรยิ้มรับกับคำอวยพรทั้งหลายเหล่านั้นพร้อมกับภรรยาที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสกันไปเมื่อเช้า ทว่าหลังจากที่เข้าห้องหอเอื้อถึงรู้ว่าคำอวยพรเหล่านั้นไม่มีวันเป็นจริง
ร่างของเจ้าสาวหมาดๆ ของเอื้อกองอยู่บนพื้น ร่างกายที่เอื้อเคยเฝ้ามองอย่างชื่นชมมาตลอดเปลือยเปล่า ใบหน้างดงามที่เอื้อเฝ้ารักเฝ้าหวงนองไปด้วยหยดน้ำ และเจ้าตัวก็ยังสะอื้นอยู่ไม่หยุด
“ปิ่นเป็นผู้หญิง ปิ่นเป็นผู้หญิงจริงๆ นะคะพี่เอื้อ”
“พี่ไม่ได้กินหญ้านะปิ่น ไอ้ที่มันห้อยอยู่ที่หว่างขาปิ่นมันคืออะไรถ้าปิ่นเป็นผู้หญิง ออ .. ที่ไม่เคยออกไปเรียนนอกบ้าน ที่ไม่มีเพื่อนเลย เรียนแต่งานบ้านงานเรือนมาตั้งแต่เล็กคงเพราะแบบนี้สินะ ครอบครัวของปิ่นตั้งใจที่จะหลอกครอบครัวพี่มาตั้งแต่แรก มิน่าล่ะถึงร้องขอให้บ้านพี่ยกหนี้สองร้อยล้านให้แทนสินสอด ทุเรศ!! ปิ่นรู้ตัวไหมว่าตัวเองมันทุเรศและน่ารังเกียจ!!”