แอคเค่อเล่นของ

7P
"เดมี่!" เสียงเรียกของพี่ชายทำให้สาวน้อยละสายตาออกจากหนังสือแล้วหันไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะตกตะลึงเมื่อเห็นว่าเหล่าวีวีไอพียืนเรียงกันครบหกคน ซึ่งพวกเขาก็เปียกไม่แพ้เธอ

"นั่นเหรอน้องสาวของนาย" ขุนเขาหันมาถามไคโรด้วยความตกใจ ไม่ต่างจากสี่หนุ่ม ยกเว้นคินทร์เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเดมี่เป็นใคร

"เดมี่ไม่รู้ว่าพี่จะพาแขกมาตอนนี้" เธอบอกพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นยืน ก่อนจะวิ่งเข้ามาหาพี่ชายและวีวีไอพีทั้งหก ชุดที่เดมี่สวมใส่บางมากจนทำให้เห็นชั้นในเวลาเปียกน้ำ ไคโรจึงรีบถอดเสื้อหนังของตัวเองออกมาคลุมให้น้องสาว

"เข้าไปด้านในเถอะ" สิ้นคำสั่งของพี่ชาย สาวน้อยก็พยักหน้าตอบ ก่อนจะหันมาฉีกยิ้มให้คนทั้งหกที่อึ้งจนพูดไม่ออกเพราะเดมี่รวยกว่าทุกคนที่กำลังเลี้ยงดูเธอ

"เดี๋ยวพากันไปเปลี่ยนชุดที่ห้องรับรองแขกก่อนก็ได้ครับ"

ไคโรหันมาบอกเมื่อเห็นว่าหกหนุ่มเปียกไปทั้งตัว ก่อนจะเดินนำพวกเขาเข้ามาในบ้าน ขณะเดียวกันเดมี่ก็ร้อนใจจนอยู่ไม่สุข เธอไม่แม้แต่จะเปลี่ยนชุด เอาแต่เดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนของตัวเองเพราะกลัวว่าพี่ชายจะรู้เรื่องที่เธอทำแอคเค่อ

"คงไม่มีใครกล้าบอกไคโรหรอก" เดมี่พูดเพื่อปลอบใจตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่หายกังวลใจ สาวน้อยเดินไปเปิดประตูแล้ววิ่งลงมาชั้นล่าง จากนั้นก็แอบย่องเข้าไปในห้องรับรองแขกที่มีหกหนุ่มรวมตัวกันอยู่ในนั้น

ทันทีที่สาวน้อยเปิดประตูเข้าไป ทุกคนก็หันมามองเธอเป็นตาเดียว ก่อนเดมี่จะปิดประตูล็อกกลอนแล้วเดินเข้าไปยืนท่ามกลางชายฉกรรจ์ที่สวมใส่เพียงผ้าขนหนูพันรัดรอบเอวสอบ ทุกคนต่างก็มีคำถามอยู่ในใจ ซึ่งเดมี่รู้ดีว่าต้องโดนตำหนิเรื่องที่ปิดบังตัวตนจากพวกเขา

"ห้ามบอกไคโรนะคะ" คำขอของสาวน้อยทำให้หกหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่คล้ายคนคิดหนัก

"อย่าบอกนะว่าวีวีไอพีหกคนของหนูคือพวกเรา" คินทร์เอ่ยถามพลางมองจ้องหน้าเค้นเอาคำตอบจากยัยตัวแสบเพราะเขาคิดไว้อยู่แล้วว่าจะต้องรู้จักกับไอ้แก่กระเป๋าหนักทั้งห้า ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น

"ค่ะ อย่าบอกไคโรเลยนะ ไม่งั้นเดมี่โดนฆ่าตายแน่" เธอยกมือไหว้วิงวอนขอร้องไม่สมกับเป็นยัยตัวเเสบที่พวกเขารู้จักเลยสักนิด

"ทำไมถึงทำงานนี้ล่ะญดา ไม่ใช่สิ! เดมี่" มังกรเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะจากฐานะและธุรกิจของที่บ้านเธอ ดูยังไงก็รวยกว่าพวกเขาทั้งหก

"เดมี่ชอบนี่คะ มันสนุก" เธอตอบก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียงโดยมีสายตาหกคู่มองมาที่สาวน้อย

"ฉันต้องอึ้งอันไหนก่อนดี เพื่อนลูก น้องสาวว่าที่หุ้นส่วน" ขุนเขาพูดขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนยัยตัวแสบจะหลับตาปริบ ๆ ขอความเห็นใจจากเขา

"ไม่ต้องห่วงนะเดมี่ ฉันไม่บอกใครหรอก" ออสตินให้คำมั่น นั่นทำให้เดมี่ดีใจจนต้องลุกขึ้นไปกอดเขา

"หนูรักคุณลุงขี้บ่นที่สุดเลย" คำพูดของเด็กดื้อทำให้อีกห้าหนุ่มไม่พอใจ

"แล้วฉันล่ะ ลืมรึไง!" สมิธร้องถามเพราะกลัวถูกแย่งความรัก

"ฉันก็น้อยใจเป็นนะเดมี่" กันต์ว่าพลางทำหน้าบึ้ง เขายังไม่ชินที่ต้องเห็นสาวน้อยเเสดงความรักกับคนอื่นต่อหน้าต่อตา

"ถ้าพวกคุณสัญญาว่าจะไม่บอกไคโร หนูก็จะรักพวกคุณเท่า ๆ กัน" เธอตอบพร้อมกับผละกอดออกห่างจากออสติน นั่นทำให้หกหนุ่มคิดหนัก แต่ก็ยอมทำตามคำขอของสาวน้อยอย่างว่าง่ายเพราะหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น