เกิดใหม่มาเป็นสามีไร้ความหมาย

ถึงฮูหยินเมิ่ง
เมื่อชาติก่อนข้าเกิดจนไร้ลมหายใจลงไปท่ามกลางความเศร้าเพราะเจ้าคิดไม่ซื่อ สุดท้ายข้าก็เกิดใหม่และพบเจ้าอีกครั้ง ซ้ำเป็นสามีใหม่ที่เจ้าเห็นเป็นสิ่งของนอกกายและถูกทิ้งไว้ แม้นเวลาไม่นานเช่นนับชาหนึ่งถ้วยเช่นเดิม
จนสุดท้ายข้ามิอาจทนไหว จนต้องผลักไสภายในใจของข้าให้ห่างเจ้าแม้นกายจะยังสิ้นเปลืองไปกับเจ้าอยู่บ่อยครั้ง แต่นั่นล้วนเป็นสิ่งที่ข้ากำลังท้าทายในความมืดมิดที่ข้าหวั่นกลัว แต่ข้าก็ตัดสินใจแล้วว่า หากไม่รีบจบความสัมพันธ์นี้ ข้าจะเจ็บปวดจนมากมายทุรนทุราย แม้นอยู่เมืองผีโดยยังค้างคา และแม้นริจิบสุราเพื่อชื่นอกชื่นใจก็ไม่อาจทำได้
ขอโทษที่ข้าต้องจากลาเจ้า โดยการเขียนบางสิ่งพร่ำเพ้อเช่นนี้ แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
จากคุณชายเมิ่งอวี่เหวิน

ฮูหยินอวี้ฟางเมื่อได้อ่านร่ายยาวจากคุณชายเมิ่ง
อวี่เหวิน สามีของนางก็ให้รู้สึกระอาใจ นางปิดหนังสือที่เขียนขึ้นในกระดาษเยื่อไผ่ที่มักใช้เขียนรูปในยามนี้ ก่อนจะให้สาวใช้นำหนังสือนั้นไปโยนทิ้งลงคลอง ไปต่อหน้าต่อตาทุกคนเช่นเดิมที่เคยทำ แล้วพูดว่า
"เขาเขียนสิ่งใดของเขากัน?ไร้สาระ"