รักแค่คุณ

"หนูทำข้าวต้มเอาไว้ให้นะคะ อย่าลืมทานแล้วก็ ที่ผ่านมาหนูขอบคุณมากจริงๆ ไว้มีโอกาสหนูจะตอบแทน" ไม่รอให้อีกคนได้เอ่ยลา เขาก็รวบเธอเข้ามากอดเอาไว้แน่น
"ไม่ให้ไป!" แค่เห็นกระเป๋าใจมันยังปวดขนาดนี้ อย่าหวังเลยว่าเขาจะยอมปล่อยให้เด็กนี่ออกไปจากห้องนี้ ไม่มีวัน
ทุกๆ ความรู้สึกมันยิ่งจะชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ตอนนี้ ตอนที่เธอกำลังจะไป และคงไม่คิดหวนกลับมาในชีวิตเขาอีก
เขาไม่ยอมหรอก ให้ตายยังไงก็ไม่มีวันยอมรับเรื่องบ้านี่
"คุณทอย"
"ก็บอกว่าไม่ให้ไปไง!" เข้ามาทำให้เขาชินกับการที่มีเธอเดินไปมาในห้องนี้แล้ว ก็ห้ามเสนอหน้าออกไปไหนทั้งนั้น
มันคือกฎที่ดาหลาต้องท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ กฎของเขา!
"หนูอยู่ต่อไม่ได้ คุณจะยิ่งมีปัญหา"
"ฉันชอบเธอ!" ไม่สนแล้วว่าตัวเองจะต้องเสียหมาที่หลงรักเด็กนี่ แต่เขาไม่ใช่คนที่ชอบดูถูกความรู้สึกของตัวเอง ในเมื่อชอบเขาก็จะยอมรับออกไปตรงๆ นี่แหละ ใครจะทำไม!
อีกอย่างความชอบของเขาไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นกับใครคนไหนง่ายๆ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เขาก็จะไม่มีวันปล่อยให้เป้าหมายที่ตัวเองชอบมีสิทธิ์เสนอหน้าไปรักคนอื่นแน่นอน!
"หนูไม่ตลกด้วยหรอกนะคะ!" คนอย่างเขาเนี่ยนะจะมาชอบเธอ ไม่มีทางซะหรอก ให้ตายยังไงเธอก็ไม่เชื่อเด็ดขาด
เขาเป็นใคร เป็นเธอใคร เราต่างกันแค่ไหนใครๆ ก็รู้ เพราะฉะนั้นไม่มีทางเลยที่คนอย่างเขาจะมารู้สึกแบบนี้กับเธอ