ตรวนรักพ่อศรีไพร

`ชบา`หญิงสาววัยยี่สิบห้าปี เธอตกอับเพราะเคราะห์ถึงวัยเบญจเพส แต่นั่นมันก็แค่คำพูดที่ผู้เป็นแม่กล่าวเล่ากรอกหูเธออยู่ทุกวัน เธอไม่เชื่อเรื่องงมงายเช่นนี้ แต่เธอกลัวผีจนเข้ากระดูกดำ ดูย้อนแย้งดี แต่เธอจะเลือกเชื่อในสิ่งที่ตนเองเชื่อเสียมากกว่า และเพราะเมืองกรุงมันอยู่ยาก เธอเลยกลับมาบ้านที่จังหวัดเพชรบูรณ์ กลับมาครานี้หลายสิ่งหลายอย่างมันเปลี่ยนไป มันเปลี่ยนไปตั้งแต่เธอกลับมาเจอชายที่ชื่อว่า `ศรีไพร` ชายผู้ที่อ้างว่าตนเองนั้น เป็นหมอผี แต่เอาเถอะ ชบาจะไม่เข้าไปยุ่ง พ่อครูศรีไพรที่ชาวบ้านต่างกราบไหว้บูชา มองดูแล้วขนลุกพิกล คนอะไรตัวใหญ่อย่างกับยักษา หน้าก็ดุเสียยิ่งกว่าเสือ ชบาเลี่ยงเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองเข้าใกล้เขาไม่มากกว่านั้น แต่ทำไม ยิ่งเธอพยายามหนีห่าง เธอถึงรู้สึกว่าเธอยิ่งเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ มันน่าแปลกไม่น้อย..

"ว่าไงนะ นี่..คุณยังซิงเหรอ!" ชบากล่าวทั้งจ้องมองใบหน้าของศรีไพรด้วยสีหน้าที่ตกใจจนถึงขีดสุด

"กูไม่เคยมีเมีย แล้วกูก็ถือพหรมจรรย์ มึงเอาความบริสุทธิ์ของกูไป! อีชบา!" จังหวะนี้ชบากุมหัวหนัก เพราะเธอดันลากศรีไพรเข้าไปเล่นเพลงรักกันในป่า แถมตอนนี้เขายังมาเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบอีก อะไรก็ได้ แต่เธอไม่อยากมีผัวเป็นหมอผีนะ เธอกลัวผี! ไม่เอาผัวเป็นหมอผีเด็ดขาด!!!!