หนี้แค้น จองจำรัก

"เราแต่งงานกันรึยังครับ" หากมันคือความรักจริงๆ แล้วล่ะก็ เขาเชื่อว่าตัวเองจะสามารถขอเธอแต่งงานได้ไม่ยากเลย
"ยังค่ะ เราไม่เคยคุยเรื่องนี้กันมาก่อน" มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ละเมอเพ้อไปไกล ต่างจากเขาที่ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยสักครั้ง สำหรับเขาแล้วเธอคงเป็นได้มากสุดแค่ของเล่นแก้เบื่อบนเตียงเท่านั้น ไม่มีทางจะเป็นมากกว่านั้น
น่าแปลกที่พอเป็นเรื่องบนเตียงแล้วเราสองคนกลับเข้ากันได้ดีกว่าที่คิด และเธอเองก็ชอบช่วงเวลาเหล่านั้นมากจริงๆ
"ถ้าอย่างนั้นเราแต่งงานกันไหมครับ" กลับกลายเป็นเธอที่เงียบไปนาน เพราะไม่คิดว่าอยู่ๆ เขาจะพูดอะไรแบบนี้
หากเป็นคุณเธมส์ตอนที่ยังไม่สูญเสียความทรงจำแล้วล่ะก็ ไม่มีทางหรอกที่คนอย่างเขาจะพูดเรื่องแต่งงานขึ้นมา
เขาเป็นคนพูดเองว่าไม่คิดจะแต่งงานไม่ว่ากับใครทั้งนั้นเพราะนอกจากตัวเองแล้ว เขาไม่คิดว่าจะสามารถรักใครคนไหนได้อีก มันเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้คิดอ้อนวอนให้เขามารักตอบ
"ไว้ความทรงจำคุณเธมส์กลับมาเมื่อไหร่ ถึงวันนั้นคุณเธมส์ค่อยมาขอเนมแต่งงานอีกทีก็แล้วกันนะคะ" หญิงสาวตัดบท ก่อนจะปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมันต่อไปอีกพัก
เธอรู้ว่าวันนั้นที่ว่ามันคงไม่มีวันมาถึงแน่นอน เพราะคนอย่างเขา คงไม่มีวันลดตัวมาทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นกับเธอแน่