รักสักที เพราะนี่คือคำสั่ง

ติชิลาลูกสาวคนสุดท้องผู้เป็นสุดที่รักของหัวหน้าแก๊งมาเฟียถูกสปอยตามใจมาแต่ตัวเล็กตัวน้อย ความดื้อดึง มั่นใจในตัวเอง แถมชอบชี้นิ้วสั่งคนอื่นจึงมีเต็มพิกัด ความเจ้าบงการไม่สนลูกใครลามไปทั่วไม่เว้นแม้แต่พี่สาวคนเท่ที่เป็นถึงผู้มีบุญคุณยื่นมือมาช่วยเหลือช่วงเวลาคับขันให้รอดพ้นจากการถูกลวนลาม แต่สิ่งที่พลเมืองดีคนสวยได้รับกลับกลายเป็นการถูกบงการบังคับใจ 

คนอย่างติชิลาไม่มีอะไรที่ต้องการแล้วไม่ได้ดังหวัง แต่ดูเหมือนยศสรัลจะกลายเป็นข้อยกเว้นไปเสียแล้ว

เจ้าของร่างอ้อนแอ้นก้าวเข้ามาภายในร้าน ยามชายชุดดำกุลีกุจอเปิดประตูให้ ดวงตาหวานเข้มขึ้นอย่างฉุนเฉียวยามตวัดมองไปยังผู้กองคนเก่ง มีรังสีดุดันแผ่ออกมาจากกาย ก่อนเจ้าหล่อนจะกระแทกเสียงหวานออกมาข่มขู่

"พี่สรัล กล้าดียังไงมาหลอกหนู ให้หนูไปรอที่ไหนก็ไม่รู้ตั้งนาน แล้วนี่พี่ก็ยังไม่ไปล้างแผลอีก ทำไมถึงชอบขัดคำสั่งติช่าตลอดคะ?"

"..."

"หนูถาม ทำไมพี่ไม่ตอบ?"

""

"จะไม่ตอบจริงๆ ใช่มั๊ยคะ..."

เสียงหวานขู่ฟ่อ ดวงตากลมโตน่ารักทว่าทอประกายเกรี้ยวกราดราวกับต้องการข่มขวัญคนฟังที่ตัวโตกว่า ยามเมื่อเจ้าหล่อนขยับตัวเข้าหา

ยศสรัลถอยหลังกรู ตั้งท่าหาทางเอาตัวรอด ทั้งยังหันหน้ามามองวีรดาคล้ายร้องขอความช่วยเหลือ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ว่าเกรงกลัว แต่เป็นเพราะรู้ว่าไม่อาจต้านทานคนของติชิลาได้ต่างหาก

"ได้ไม่ตอบก็อย่าตอบ พี่ๆ คะ ช่วยติช่าหน่อย พอดีติช่าอยากพาพี่สรัลไปหาหมอค่ะ"

คนที่ไม่ทันได้หนีไปไหน ถูกชายชุดดำสองคนปราดเข้าไปหิ้วปีกอุ้มขึ้นรถยนต์คันงามไปเรียบร้อย

***************************

ยศสรัล รองสารวัตรสาวคนเก่งผู้มีความหลังบางอย่างเป็นปมในอดีต แอบสะกดรอยลูกสาวคนโปรดของ ตฤณ หัวหน้าแก๊งมาเฟีย เพียงเพราะเป็นเบาะแสเชื่อมโยงที่เข้าถึงตัวง่ายที่สุด เหตุบังเอิญทำให้ต้องแสดงตัวปกป้องสาวน้อย ไม่คิดเลยว่าการหยิบยื่นความช่วยเหลือไปให้เด็กนิสัยเสียจะทำให้ตัวเองเดือดร้อน ถึงได้ถูกตามตื้อไม่หยุด แถมยังบังคับข่มเหงกันสารพัดไม่เกรงใจว่าเธอเป็นพี่อายุมากกว่าถึงแปดปี

"พี่จะรำคาญก็เรื่องของพี่ หนูจะตามพี่ก็เรื่องของหนู พี่ไม่มีสิทธิ์ห้าม ติช่าบอกแล้วว่าต้องดูแลพี่ให้ดีที่สุด เพราะงั้นหนูไม่สนหรอก ว่าพี่จะคิดยังไง"

"ตามใจ พวกลูกคนรวยก็งี้แหละ ทำอะไรไม่แคร์คนอื่น"

ยศสรัลส่ายหัวเมื่อมองประสานกับดวงตาสีอ่อนที่จ้องกันเขม็งเป็นประกายคมกริบแฝงความดุดันวางอำนาจใส่เต็มที่

ขู่เก่ง

บังคับกันเหมือนเธอเป็นลูกกระจ๊อกของหล่อนยังไงยังงั้น ตัวเล็กตัวน้อยแค่นี้ ถ้าเธอสวนกลับไม่มีทางรอด

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่โอเคความจุกจิกน่ารำคาญ แต่ก็กดข่มไว้ลึกสุดใจ เพื่อไม่ให้เสียการใหญ่ที่ได้ลงแรงไป เมื่อยัยตัวจิ๋วตรงหน้าเป็นเพียงหนึ่งเดียวที่เธอสามารถเข้าถึงตัวได้ง่ายที่สุด ทั้งหล่อนยังถือตำแหน่งลูกสาวคนโปรดผู้สามารถเชื่อมโยงไปถึงหัวหน้าแก๊งพยัคฆ์ดำผู้เป็นเป้าหมายของเธอได้

*************************

"พี่คะ เอาจริงๆ นะ ติช่าหน้าตาน่ากลัวหรือไง ทำไมต้องหนีอยู่ได้?"

"เปล่า ไม่ได้หนีสักหน่อย"

"งั้นเอางี้ดีกว่า ทำแบบนี้ พี่ไปไหน ติช่าไปด้วย ยังไงหนูก็ต้องไปส่งพี่กลับบ้านให้ได้"

"นี่...ทำอะไรของเธอน่ะ?"

มือบางใช้ผ้าพันคอ Luxury Brand ราคาแพงลิบนำมาผูกข้อมือของคนพูดไม่ฟัง ส่วนปลายอีกด้านผูกไว้กับข้อมือน้อยของตนเอง

ราวกับตำรวจใส่กุญแจมือไว้กับผู้ต้องหา

"ก็ทำให้พี่หนีไปไหนไม่ได้น่ะสิ หนูก็บอกแล้วว่าขอตอบแทนบุณคุณก่อน สัญญาเลยว่าถ้าแผลพี่หายดีแล้ว ติช่าจะไม่มากวนใจอีก โอเคมั๊ยคะ?"

"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้น่านี่ก็อีก จะผูกไว้ทำไม ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ"

"พี่ก็เข้าไปสิ"

"ได้ไง ฉันจะไปฉี่นะ"

"อือ ผู้หญิงด้วยกัน พี่ก็ฉี่ไปหนูก็จะหันหลังให้ไง"

เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้ม ยิ้มหวานติดยียวนใส่คนหน้าคมที่ออกอาการเหวอหนักมาก จงใจไม่ปลดผ้าที่ผูกข้อมือทั้งสองเข้าไว้ด้วยกัน

อารมณ์ขุ่นมัวที่มีคนกล้าขัดใจ จึงกลับกลายเป็นสดใส รู้สึกสนุกไปกับการแกล้งยียวนคนติดจะซึน ให้เสียทรงหลุดมาดนิ่งกลายเป็นเหวอจนไปไม่เป็น