ก็แค่แวะมาซ้ำ

ขุนเกลียดเกลียว แต่ขุนจีบน้องสาวเกลียว ขุนจะแต่งงานกับน้องสาวเกลียว แต่ยังเรียกนางบำเรออย่างเกลียวไปหา ไปซ้ำอยู่ทุกคืน ซ้ำจนท้อง ก่อนที่จะเฉดหัวทิ้งอย่างไม่ไยดี

"ขุนทำใจได้เหรอที่มีลูกกับเกลียว"
"ทำใจไม่ได้"
"แล้วที่ขุนบอกว่าท้องก็ท้องไป"
"ใช่ ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ ก็แค่ไปเอาออกไง ไม่เห็นจะยากตรงไหน"
ขุนมองสบตานางบำเรอของตัวเอง แววตาเฉยชาของเขาจริงจังและจริงใจ เป็นแววตาของมนุษย์ไร้หัวใจที่สุดเท่าที่เกลียวจะเคยได้พานพบมา
"ในจังหวัดมีคลินิกรับทำตั้งเยอะ เธอก็รู้"
"แต่เขาเป็นลูกของเรานะ"
ลำคอของเกลียวแห้งผาก หัวใจเจ็บหน่วงกลัดหนองมาไม่รู้กี่พันครั้ง หากครั้งนี้ ความรู้สึกและจิตวิญญาณของเธอพังสลาย
"ก็แค่เด็กที่เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจอ่ะเกลียว เธอจะอินอะไรให้มันมากมายวะ"
ขุนไหวไหล่แล้วขยับตัวลุกขึ้น ไม่ได้อาทรกับความเจ็บปวดที่อยู่ในดวงตาไหวระริก
"คำว่าลูก ฉันจะใช้กับเด็กที่เกิดกับผู้หญิงที่ฉันรักเท่านั้น ส่วนผู้หญิงอย่างเธอ แม้แต่สิทธิ์ที่จะยอมให้ไอ้มารหัวขนนั่นเกิดมา ฉันก็จะไม่ยอมให้มันมี"