Nerd with benefit เพื่อนนอนฮอตเนิร์ด

หลังจากที่คนคุยของฉันดันไปจูบกับเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสนิทที่คบมากว่า 20 ปีก็ดูท่าจะจบลงเช่นกัน เพราะดูว่าสำหรับเขาแล้ว ไม่มีข้อห้ามว่าเพื่อนห้ามจูบกัน และก็ไม่มีข้อห้ามว่าเพื่อนมีอะไรกันเช่นเดียวกัน ฉันควรทำยังไงดี

**********************************************
Petra's part

"เธอดื้อขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ฉันก็แค่อยากลอง..."
"ลองไหม" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นขณะที่สายตาทรงเสน่ห์ที่พร้อมสะกดทุกคนที่มอง จับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากฉันไม่วางตา กลิ่นบุหรี่ยังอบอวลอยู่ในลมหายใจคละคลุ้งเมื่อศิลาหายใจแรงขึ้น เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เช่นเดียวกับฉันที่ไม่กล้าแม้แต่จะขยับ
"นายหมายถึงอะไร" ฉันถามราวกับคนโง่งม
"ลองจูบกันไหม"
"..."
"เธอกับฉันเราลองจูบกันดีไหม"
"เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"ไม่มีข้อห้ามว่าเพื่อนห้ามจูบกันนี่"
.
.
.
"ฉันกับนายเป็นเพื่อนกันนะ" ดวงตาที่ซ้อนขึ้นสบกับเขากำลังสั่นระริก ฉันคิดถูกแล้วงั้นเหรอ อาการเมามายที่ขาดความยั้งคิดเหมือนจะสร่างเมื่อเห็นขนาดของแก่นกายที่กำลังผงาดและท่อนขาใหญ่ของเขา
"ไม่มีข้อห้ามว่าเพื่อนมีอะไรกันนะเพตรา" เสียงแหบพร่ากระซิบลงข้างหู พลางจับมือฉันลากไล้ไปตามแก่นกายใหญ่ที่กำลังผงาด
"ศิลา..."
"ทำไมถึงชอบใช้คำว่าเพื่อนมากีดกันฉันให้ออกห่างจากเธอ"


Sila's part

"มอร์นิ่งคิสเพตรา"
"..."
"ผีเสื้อของเธอยังสบายดีอยู่ไหม..." เรียวลิ้นที่กำลังลากไล้ไปบนผิวเรียบเนียน ทำให้เธอสั่นระริกอย่างน่ารัก ไม่นานใบหน้าน่ารักก็ซ่อนไว้ใต้ฝ่ามือเล็ก
น่ารัก!
"เดี๋ยวศิลา...อื๊ออออ"
"ฉันคิดกับเธอมากกว่า...เพื่อน คิดมากกว่านั้นมานานแล้ว"
"อย่าพูดนะ!" คนตัวเล็กยกมือที่ผมเพิ่งดึงมาพรมจูบขึ้นมาปิดปากผมไว้ "อื้อออ"
"เธอจะอาบน้ำที่นี่เลยไหม ฉันจะไปเอาแปรงกับเสื้อผ้าที่ห้องเธอมาให้"
"มะ...ไม่ต้องเดี๋ยวฉันกลับไปอาบที่ห้องเอง"
"แต่ที่จริงเธอล้างหน้าแปรงฟันแล้วเปลี่ยนชุดก็พอ เมื่อคืนฉันอาบให้สะอาดแล้ว...อ่อไม่ได้สิฉันทำเลอะอีกรอบแล้วนี่นา"
ใบหน้าขาวเปลี่ยนเป็นแดงก่ำเมื่อเข้าใจความหมายที่พูด แต่ไม่ใช่แค่เพตราคนเดียวที่เขินจนแทบอยากจะมุดดิน ยัยนั่นอ้ำอึ้งเพียงชั่วครู่แล้วรีบก้าวลงจากเตียง เหมือนกับมาร์ชแมลโลว์ยักษ์ที่มีใส่แดง ๆ โผล่มาแค่หน้าเลย
น่ารักชะมัด!
แผละ!
"เพ!!!"
"ไม่นะอย่าเข้ามา"
"เธอจะไปเรียนไหวเหรอ ถ้างั้นวันนี้หยุดก่อนไหม"
เหมือนว่าขาเล็ก ๆ นั่นจะสั่นจนแทบก้าวไม่ออก ผมมองเธอนิ่ง ไม่นานก็เห็นดวงตากลมโตมีน้ำเอ่อคลอจ้องมองมาอย่างไม่สบอารมณ์
"เพราะนาย ๆ ๆ ๆ ๆ เพราะนายนั่นแหละ!!!"
"มาฉันช่วย"
"ไม่เอา! ถอยไปนะแล้วหันหลังไปด้วย"
"ก็ได้" เสียงตวาดเงียบลงพร้อมกับเสียงหัวเราะของผม ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย อย่างกับลูกแมวขู่ เพตราหยิบเสื้อผ้าใส่เงียบ ๆ ขลุกขลักอยู่ใต้ผ้าห่มโดยมีผมที่หันหลังให้ ก่อนจะคว้ากระเป๋าถือวิ่งออกจากห้องผมไป ทิ้งให้คนที่อาจหาญหยอกเธอทรุดลงกับพื้น นั่งกอดเข่ากุมใบหน้าที่แดงก่ำไว้
ให้ตายเถอะ!
เมื่อกี้ยัยนั่นทำหน้าน่ารักขนาดนั้นได้ยังไงกัน

***************************************
อ่านจบอย่าลืมกดรีวิวเป็นกำลังใจให้กันนะคะ
ซื้อผ่านเว็บราคาถูกกว่า IOS นะคะ