ของหวงเพื่อนสนิท

เนื้อหาบางส่วน

"นายอย่าไปยกยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ"
"ทำไม หวง?" เลิกคิ้วถาม
"มันสยอง ใครเห็นเข้าจะฝันร้ายเอา" เสริมด่าให้กลบเกลื่อนอาการบางอย่างที่กำลังจะเล่นงานฉันอยู่ เอะอะก็ว่าฉันหวงแทบจะตลอดเวลา
"หึ นึกว่าหวงซะอีก รอยยิ้มฉันไม่ใช่ใครก็จะได้เห็นกันง่าย ๆ" เขาพูดเสียงทุ้มต่ำพลางยกยิ้มมุมปากเบา ๆ จากนั้นช้อนตาขึ้นมองฉัน "และเธอโชคดีกว่าคนอื่นเลยรู้ไหม ที่เห็นรอยยิ้มของฉัน"
อยากกระโดดถีบหน้าคนหลงตัวเองนี่ซะจริง แค่ฟ้าประทานเบ้าหน้าที่หล่อเหลาอวดโม้ใหญ่ แค่ร่างสูงใหญ่โตเหมือนยักษ์ประทับแค่นี้เอง ราเชนทร์ขยับเข้ามาใกล้ฉัน โน้มหน้าให้ตรงตำแหน่งที่หน้าฉันอยู่ "เธอเป็นคนแรกที่จะได้เห็นรอยยิ้ม"
"ทุกวันนายยิ้มอยู่นะ"
"ว่าง ๆ ให้หมอเช็คสายตาดูบ้าง ฉันยิ้มเป็นบางครั้งเท่านั้น" ยิ่งกว่านั้นโน้มตัวลงมาอีก ฉันจะย่อตัวไม่ไหวแล้ว
"เหอะ ยิ้มให้สาว เข้มกับน้อง ดูสิน้องกลัวหมดแล้ว"
ฉันดันอกกำยำของเขาออกไปให้ห่างจากตัว เพราะถ้าใกล้อีกนิดจะขาดอาการหายใจของฉันได้ ยิ่งกว่านั้นใจก็เต้นตึกตักเหมือนจะทะลุออกมา หากว่าถ้าฉันใส่เสื้อรัดแน่นอนว่าหน้าอกกระดึ๊บขึ้นลงแน่ ๆ ราเชนทร์ยืนเต็มความสูงก่อนจะเอื้อนเอ่ย
"รอยยิ้มฉันมีค่ามาก และมีความหมายด้วย คนที่จะเห็นรอยยิ้มได้ก็ต้องเป็นคนที่ฉันอยากให้เห็น"

____________
อ่านตัวอย่างที่รายตอนเพื่อเป็นการตัดสินใจก่อนกดซื้อ
คำแนะนำ! กดซื้อผ่านเว็บไซต์จะถูกกว่า (กดหัวใจ+รีวิวน่ารัก ๆ)