เมื่อฉันต้องย้อนเวลา มามีสามีคลั่งรัก

ม่านเหยาเหยาตื่นมาในยุค70ที่เธอไม่คุ้นเคย และไหนจะครอบครัวบ้าบอนี่อีก เธอจะต้องออกจากบ้านหลังนี้ให้ได้ สามี มีสามีเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้ แล้วจะไปหาสามีที่ดีได้จากไหนกันล่ะ โอ๊ย..ใครก็ได้ช่วยฉันที

“เหยาเหยา ผมอยากมีลูก” อี้ตงหยางที่นอนอยู่บนเตียงอยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาโดยที่คนฟังไม่ได้ตั้งตัว

“คุณอยากมีลูกหรือคะ” ม่านเหยาเหยาที่นั่งทาครีมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งหันกลับมาถามคนเป็นสามี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานั้นพูดเรื่องนี้ แต่เธอก็อยากที่จะได้ยินคำยืนยันทุกครั้งว่าเขานั้นต้องการที่จะมีลูกจริงๆหรือเปล่า

“อืม วันนี้ผมเห็นเด็กคนหนึ่งที่ท่าเรือ แกน่ารักมากจนอยากเอากลับบ้าน ผมก็เลยคิดไปว่าถ้าเรามีลูกเป็นของตัวเองก็น่าจะดี” เขาคิดว่าลูกของเขาจะต้องน่ารักมากเป็นแน่ เพราะเหยาเหยาของเขานั้นสวยมาก และตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่ เพราะฉะนั้นความเป็นไปได้ที่ลูกของเขาจะน่าตาดีคือสูงมาก

“มันจะดีหรือคะ คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเรายังไม่ได้จัดงานแต่งงานกัน และถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมา จะไม่ทำให้ครอบครัวของคุณอับอายหรือคะ” ถึงแม้ทั้งสองคนจะจัดงานแต่งงานที่ชนบทแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่ที่นี่เสียหน่อย เธอจึงไม่อยากทำให้ครอบครัวของเขานั้นต้องเสียหาย