ลับแล แม่ทัพอนัตตา

"เสื้อผ้าของเจ้าสกปรกและเปื้อนเลือด ข้าจำต้องเปลี่ยนชุดที่สะอาดให้" อนัตตาเอ่ยบอกร่างบางที่หลับใหลไร้ความรู้สึกแล้วดึงผ่าห่มที่ห่มกายออกรีบถอดอาภรณ์ทุกชิ้นของนางจนเหลือเพียงความงดงามโดยไร้ที่ติ ปลายกลีบสีชมพูของคู่ดอกบัวตูมและกุหลาบสีชมพูกลางกายสาว ดึงดูดสายตาของแม่ทัพธนูขนนกดำให้เผลอจับจ้องอย่างไม่ละสายตา
เมื่อร่างบางได้สวมเสื้อผ้าของชาวลับแล ก็ยิ่งดูงดงามยิ่งกว่าหญิงใด จะเทียบเคียงได้ก็คงมีเพียง เจ้านางอนุตาเท่านั้น
"เจ้าทำบุญมาด้วยสิ่งใดกัน" อนัตตาช้อนปลายคางของใบหน้างามแล้วเอ่ยชม
งดงามดุจนางฟ้านางสวรรค์
อัศจรรย์ได้พานพบเจ้าบุหงา
ตราตรึงใจแม้เพียงแรกสบตา
ดวงใจข้าหมายให้เจ้าได้ครอบครอง
สตรีใดในหล้าข้ามิรัก
มอบใจภักดิ์ เสน่หาเพียงนวลน้อง
มันผู้ใดบังอาจคิดหมายปอง
จักได้ลองศรพิษปลิดชีพวาย