หวงรักว่าที่เมีย

"พี่เพลิงทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฟางนะ" เด็กสาวดิ้นขลุกขลักเพราะรู้สึกแปลก ๆ ที่อยู่ ๆ ก็โดนเขากอดแบบนี้ และเธอก็อายมากด้วยเมื่อคนที่เดินผ่านไปมาเริ่มมอง
"อยู่เฉย ๆ แล้วฟังพี่ก่อนได้ไหม อีกหน่อยพี่ก็ต้องขึ้นเครื่องแล้ว"
"ฟังอะไรล่ะ จะพูดอะไรก็พูดมาสิ" คนตัวเล็กยอมยืนนิ่ง ๆ ให้เขากอดเพื่อรอฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด
"ก่อนพี่จะต้องไป พี่ขออะไรเธออย่างหนึ่งได้ไหม"
"ขออะไร" พาขวัญเงยหน้าขึ้นมองหน้าคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ
"ตอนที่พี่ไม่อยู่ พี่ขอให้เธอรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี ห้ามมีแฟน ห้ามสุงสิงกับพวกผู้ชาย...ได้ไหม"
"แล้วทำไมต้องมาห้ามฟาง"
"เธอไม่ต้องถามมากได้ปะ เธอก็แค่ทำตามที่พี่ขอ แล้ววันที่พี่กลับมาพี่จะให้คำตอบกับเธอเอง" น้ำเสียงที่เขาพูดดูจริงใจและอบอุ่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
ถึงหญิงสาวจะยังงง ๆ กับคำพูดของเขา แต่เธอก็ผงกหัวรับเหมือนว่าเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

*********

"พี่เพลิง..."
"ฉันชื่ออัคนี"
"ตะ แต่ก่อนฟางยังเรียกพี่ว่าพี่เพลิงได้" เด็กสาวเถียงขึ้นมาด้วยสีหน้างง ๆ
"นั่นมันแต่ก่อน แต่ตอนนี้อะไร ๆ มันก็เปลี่ยนไปแล้ว เธอกับฉันไม่ได้สนิทกันมากพอที่จะมาเรียกชื่อที่ฉันมีไว้ใช้เรียกแค่กับคนในครอบครัวและคนที่สนิทกันจริง ๆ"
พาขวัญสะอึกกับคำที่ชายหนุ่มพูด เขาเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่วันนั้นก่อนไปเป็นเขาเองที่กอดเธอแล้วขอร้องกับเธอให้รอเขากลับมา แต่ทำไมตอนนี้เป็นเขาที่เปลี่ยนไป เขาทำให้ทุกอย่างมันดูห่างเหินเหมือนดั่งว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น