ลมหนาวเหมันต์

"มีคนคอยรับส่งขนาดนี้ ทำไมยังจะต้องให้แม่นายขอให้ป๋าซื้อรถใหม่ให้ด้วย พึ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ไม่กี่วัน เริ่มทำตัวเป็นเปรตขอส่วนบุญแล้วหรือไง" เหมันต์เริ่มพูดจาถากถางลมหนาวทันที ในขณะที่ต่างฝ่ายต่างเปิดประตูห้องมาเจอกันพอดี ซึ่งคนที่มีอาการการไข้ขึ้น ก็เอาแต่ก้มหน้า ไม่กล้าแม้จะเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มที่ยืนพูดจาถากถางต่อว่าตัวเองอยู่
"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ พอดีผมไข้ขึ้น ขับรถไม่ไหว ผ.อ.เลยขับมาส่งให้ ถ้าอย่างนั้น ผมจะรีบเอารถไปคืนคุณท่านนะครับ"
"ใครเขาอยากได้ของที่ให้ไปแล้วคืนกัน ฉันแค่อยากจะมาเตือนนาย ว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี ทั้งตัวนายเองและบุญธรรมของนาย อย่ามาล้ำเส้น หรือทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดหรือเปรตขอส่วนบุญให้มันมากเกินไป ไม่อย่างนั้น ฉันจะจัดการทั้งแม่ทั้งลูกแน่" ชายหนุ่มพูดกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม พร้อมกับชี้หน้าคาดโทษ
"รับทราบครับ"

หนุ่มน้อยหน้าใสเอาแต่ก้มหัวปลก ๆ พร้อมกับขอโทษขอโพยเสียงสั่นอยู่อย่างนั้น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองไปด้วยความตื่นกลัว