เผลอใจรักประธานเจ้าเล่ห์

นายเอกสูญเสียความทรงจำเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกเป็นคนรักของตัวเอง อีกคนก็ดันเผลอใจหวั่นไหวไปด้วย จะเป็นเพราะความรู้สึกผิดหรือสงสารก็แล้วแต่รู้แค่ว่า "เด็กคนนี้ต้องเป็นของผม"

------------------------------------------------------------------------------------------


ศรัณย์ เข้ามาทำงานที่บริษัทหลังจากเรียนจบในสาขาคอมพิวเตอร์ เดิมก็เคยฝึกงานที่นี่ก่อนจะจบทางบริษัทเห็นความสามารถจึงทำสัญญาว่าจ้างหลังจากเรียนจบแล้ว ศรัณย์ นั้นนิสัยใจคอเป็นคนสนุกสนานเฮฮา ขยันซื่อสัตย์ เลยเป็นที่ชื่นชอบของคนในบริษัทแห่งนี้ แน่นอนว่ามีคนชอบย่อมมีคนเกลียด แต่ที่จะฮีลใจได้ดีที่สุดดูเหมือนจะเป็นเจ้านายหรือท่านประธานที่แจกโบนัสให้พนักงานทุก ๆ สิ้นปี

เพราะเหตุนี้จึงเลือกที่จะมาทำงานที่นี่เพื่อเงินโดยเฉพาะ มาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนแต่อยู่คนละแผนก ในวันเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ทุกคนจะต้องไปร่วมไม่เว้นกระทั่งท่านประธาน วันนั้นศรัณย์ถูกรุ่นพี่มอมเหล้าจนเมาแทบจะเดินกลับห้องไม่ไหวคิดจะพึ่งเพื่อน ๆ ดูจากสภาพก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่เลยต้องขอร้องให้รุ่นพี่ที่ทำงานไปส่งที่หอพัก

เพราะเมามากจนมองไม่ชัดว่าใครเป็นใครเลยไปคว้าเอาแขนของ คเชน ประธานบริษัทหรือซีอีโอเข้าเต็มมือพูดขอร้องให้อีกคนไปส่งแถมยังวางเงินให้ห้าร้อย แล้วก็ฟุบหลับไปในอ้อมแขนของเจ้าตัว พนักงานคนอื่นเห็นเข้าก็ไม่กล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเพราะรู้ว่าท่านประธานมีนิสัยยังไง คเชนไม่ชอบถูกเนื้อต้องตัวใครยิ่งคนเมาด้วยแล้วอาจจะถูกหมัดหลุน ๆ ต่อยเข้าให้

ผลก็คือร่างของศรัณย์ร่วงลงไปกองกับพื้นจนต้องร้อยโอ้ย! น่าจะเจ็บพอสมควรแต่ก็ยังหลับต่อ คเชนปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะสั่งให้คนขับรถพาคนเมาทั้งสามไปส่งที่พัก ส่วนตนเองจะขับรถกลับเอง แน่นอนว่าคนขับรถพาคนเมากลับแท็กซี่

เมื่อคเชนขับรถมาถึงคอนโดกำลังจอดรถอยู่เห็นแสงแยงตาเล็กน้อยพอก้มลงไปมองเป็นพวงกุญแจรูปแมวห้อยอยู่กับกระเข็มขัดของตน เมื่อหยิบขึ้นมาดูพวงกุญแจสลักชื่อเจ้าของเอาไว้ เลยเก็บไว้ในรถเหมือนเดิมก่อนจะเดินลงไปตัวเปล่าวันนี้เหนื่อยมากร่างกายต้องการพักผ่อน

ทางด้านศรัณย์ลำบากแล้วเพราะทำกุญแจหายเข้าห้องไม่ได้ ตอนนี้เลยเวลาผู้ดูแลหอพักไม่มีใครอยู่คนขับรถของคเชนเลยพากลับมาหาเจ้านาย เสียงเคาะประตูดังขึ้นติดต่อกัน เจ้าของห้องอยู่ในสภาพกางเกงนอนตัวเดียวสวมทับด้วยเสื้อคลุม พอเห็นว่าเป็นใครเลยรับร่างของศรัณย์เข้ามาด้านในพาไปนอนที่โซฟา แม้ไม่เต็มใจช่วยก็ตาม

คนเมานอนนิ่งไม่โวยวายหรือทำเสียงให้รำคาญ ผ้าห่มสีดำถูกนำมาคลุมร่างของศรัณย์เอาไว้ก่อนเจ้าตัวจะกลับเข้าไปนอนต่อ จนกระทั่งรุ่งเช้า คเชนกำลังออกกำลังกายอยู่ ศรัณย์เริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมายกมือขึ้นขยี้ตาอยู่หลายครั้งก่อนจะมองดูรอบตัว เมื่อเห็นว่ามันไม่ใช่ห้องของตนรีบลุกขึ้นสำรวจร่างกายอัตโนมัติ คเชนมองอยู่ถึงกับคิ้วขมวด

"ห้องน้ำอยู่ขวามือไปล้างหน้าก่อนหรือจะกลับเลยก็ตามใจ นั่นกุญแจกับเงินของนายฉันไม่ต้องการ"
"เอ่อ ขอบคุณและขอโทษด้วยครับท่านประธาน ผมขอตัวกลับเลยดีกว่าแค่นี้ก็รบกวนคุณมากแล้ว ขอตัวนะครับ"
"ตามใจ"


นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทั้งสองคนได้พบหน้ากันจนนำมาซึ่งความสนิทสนม เพราะศรัณย์ทำงานได้รวดเร็ว แม่นยำ และมีความคิดใหม่ ๆ ที่เป็นประโยชน์หัวหน้าจึงมักจะเอ่ยชื่ออยู่บ่อยครั้ง ผ่านไปสองปีศรัณย์ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองหัวหน้าฝ่ายคอมพิวเตอร์ เข้าไปคุยงานกับท่านประธานโดยตรงเมื่อหัวหน้าไม่อยู่ จากการทำงานร่วมกันมาสักพักทำให้ศรัณย์พอจะเข้าใจนิสัยใจคอของคเชนพอสมควร เลยจับจุดเข้าหาได้ง่ายและกลายเป็นคนโปรดของท่านประธานในที่สุด......