มนตราพนาลัย

ฐา สัตวแพทย์หนุ่มหนีรักร้าวเข้าป่า หวังหลบลี้หนีจากความวุ่นวาย โดยไม่รู้เลยว่ามนต์ขลังแห่งพงไพร ดงพยัคฆ์สีนิล เขาจะพบเจอกับเจ้าตัววิกลซึ่งแวะเวียนมาหลอกหลอนกันทุกคืน กระนั้นเขากลับสุขสม เต็มอิ่ม ไร้ซึ่งความหวาดกลัว

"อนุญาตให้เข้าบ้านเลยหรือครับ" คุณรงค์ถามย้ำ

คุณหมอพยักหน้า นาทีนี้เจ้าหน้าที่คนอื่นขยับเก้าอี้เข้ามาร่วมวงด้วยทันที

"เดชะบุญ มันไม่ทำคุณหมอหัวโกร๋นหรือกินตับไตไส้พุงคุณหมอไปก่อน"

"ผีเหรอครับ" ฐาเอ่ยถามหน้าตาเฉย

"ก็ใช่น่ะสิครับ ว่าแต่รูปร่างหน้าตาท่าทางมันเป็นยังไงครับ ที่ว่าแปลกน่ะมันแปลกเท่าไหร่กันเชียว"

ฐาย้อนนึกถึงใบหน้านวลนัยน์ตาหวาน ปากอิ่มแดงระเรื่อเมื่อคืน ภูติผีจริงหรือ ภูติผีอะไรจะงดงามได้ปานนั้น

"สวยครับ สวยกว่าคนทั่วไป ผิวพรรณดี เสียงเพราะ กลิ่นหอม เพียงแต่พฤติกรรมแปลกจากคนปกติไปสักหน่อย"