ข้าคือพี่เลี้ยง(ที่รัก)ของรัชทายาท

พี่เลี้ยงหลายคนต่างทนความแสบร้ายของเขาไม่ได้ เขาคือตัวปัญหาที่ใครๆก็ต่างรับมือไม่ไหว แต่ฉันนี่แหละที่จะสยบความดื้อรั้นจอมซนของเขาเพื่อประชาชนในอาณาจักรนี้และที่สำคัญเพื่อช่วยวงศ์ตระกูลของฉันเองด้วย

“ใครบอกให้เจ้าเงยหน้าขึ้นมองข้า!”
“เอ่อ ขอประทานอภัยพะย่ะค่ะ”
“หากข้ายังไม่อนุญาตให้เจ้าพูดก็อย่าเสร่อพูดออกมา”
“เอ่อขอ…”
“ชิ! เอาเจ้าบ้านี่ออกไปเพราะดูเหมือนเขาจะฟังที่ข้าพูดไม่เข้าใจเลยสักนิด”
“พวกเจ้าเงยหน้าขึ้นกันได้แล้ว”
ถ้าแค่มองเท่านั้นเขาก็คงจะเหมือนจะเด็กชายธรรมดาคนหนึ่ง แต่เมื่อเขาเอ่ยปากกล่าวหรือแสดงท่าทางเมื่อใดเขากับต่างจากเด็กชายคนอื่นๆที่เคยพบเจอมา ( นี่น่ะเหรอรัชทายาทซาเวียร์ตอนเด็ก…. )