พักพิงคิงอัลฟ่า Omegaverse

'ทำไมฟีโรโมนที่เข้ากันได้ถึงสำคัญล่ะครับ?' ดีทรอยต์ในวัยเจ็ดขวบเคยถามคำถามนั้นกับคุณลุงผู้อำนวยการศูนย์วิจัยเพศรอง
เขาไม่ค่อยเข้าใจนักหรอก แต่ก็อยากรู้เหตุผลที่ผู้ใหญ่ใช้เป็นข้ออ้างในการเข้าหากัน

'เพราะมันคือพลังงานชนิดหนึ่งที่ช่วยฟื้นฟูและป้องกันคู่ครองได้ยังไงล่ะ'
'.....'
'ถ้าเราเจอคนคนนั้น อย่าลืมคว้าเค้าไว้นะ'

มันเชื่อได้จริงงั้นเหรอ? เขาจะเชื่อมันได้ยังไง
จนกระทั่งเขาได้พบเด็กชายตากลมโตคนหนึ่ง คนที่ซึ่งมีฟีโรโมนเข้ากันได้กับเขา..

"ดอกไม้กลางคืน?"
"ไนท์ บลูมมิ่ง จัสมิน แม่บอกว่ามันคือหนึ่งในแรร์ฟีโรโมน"
ชื่อดอกไม้ชนิดนั้น เขาไม่มีวันลืม...

-

แต่พอเวลาผ่านไปเขากลับเป็นแบบนี้ไปซะได้

"ผมสนใจคุณซี อืม..มาเป็นพาร์ทเนอร์กันไหมครับ?"

"อยากได้คำตอบแบบไหนเหรอครับ?"

มือหนายื่นไปจับปลายคางมนขาวเนียนติดปลายอมชมพูให้เชยขึ้นมา โฉบหน้าลงไปข้างใบหูของคนที่ส่งสายตายั่วยวนกัน แล้วกรอกเสียงกระซิปลงไป

"ตกลงสิครับ"