ลืมไปว่าไม่ได้รัก

ก็แค่นอนด้วยกันเฉยๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันก็ได้ปะเธอ
"ผมไม่ใช่คนบูชาความรัก"
สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้วีวี่เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอรู้ว่าเขาจะพูดอะไรและรู้ว่าแทนไทคงเห็นมันในแววตาของเธอ
วีวี่ไม่ใช่คนมีเล่ห์เหลี่ยม เธออาจจะมีจริตจก้านอยู่บ้างแต่ก็เป็นคนเปิดเผยคนหนึ่งและแววตาของเธอมันก็เปิดเปลือยความรู้สึกทุกอย่างแล้ว
"ความรักมันไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตหรอกนะวี่ ที่เราอยู่ด้วยกันตอนนี้ก็ไม่ใช่เพราะรัก"
"หนูเข้าใจ" เธอตอบรับแผ่วเบาและพยายามสลัดความรู้สึกอึดอัดนี้ทิ้งไปซะ "แต่พี่อย่ากังวลเลย มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการเป็นเพื่อนนอนหรอก" หญิงสาวนอนมองเพดานพร้อมกับเผลอคิดไปถึงผู้ชายอีกคนและมันน่าละอายใจเหลือเกินที่เธอยังคงตัดใจไม่ขาดและใช้ผู้ชายคนนี้เป็นตัวแทนของเขา
อยู่ๆ ความเจ็บปวดก็แทรกสอดเข้ามากลางใจเธอ รักแรกและผู้ชายคนแรกที่เธอไม่เคยลืมเขาได้เลย สุดท้ายเธอก็ยังติดหล่มอยู่ที่เดิมในขณะที่พี่เวย์เดินไปไกลมากแล้ว
แทนไทรับรู้ได้ถึงความเศร้าของเธอและเขาก็ไม่อยากให้มันถลำลึกไปมากกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
"ผมเป็นคนที่สร้างความสุขให้คุณได้แต่ผมสร้างครอบครัวให้คุณไม่ได้หรอกนะวี่"
คำพูดของเขาช่วยเรียกสติเธออีกครั้งและวีวี่ก็ยิ้มรับอย่างไม่คิดจะโต้แย้ง ถ้าเขาอยากจบเธอก็จะยอมจบโดยไม่คิดเหนี่ยวรั้งเพราะเธอก็ไม่อยากเอาใครมาเป็นตัวแทนของพี่เวย์แล้วเหมือนกัน
หลังจากนี้เธอก็ควรจะมูฟออนได้สักที ไม่ว่าจะกับพี่เวย์หรือแม้แต่แทนไท
"เราจะจบกันใช่มั้ย"
แทนไทพยักหน้ารับและต้องรีบหลบสายตาไปมองที่อื่นเพราะไม่อยากพ่ายแพ้ให้กับแววตาชวนฝันของหญิงสาว
ในเมื่อเธอกำลังจะล้ำเส้นเขาก็ต้องล้มเลิกความสัมพันธ์ในครั้งนี้

Talk : เรื่องนี้เป็นเรื่องของแทนไทกับวีวี่ เพื่อนสนิทของรันกับเพตรา จากเรื่องหลงเหลี่ยมฟ้าครามค่ะ อ่านแยกได้ ไม่งงค่า