เพราะเราเคยเลิกกัน

ความสัมพันธ์ในอดีตที่จบลง....จะไม่มีวันหวนกลับ หากไม่มีเด็กน้อยที่ชื่อว่า "ต้นไม้"
--------------------------------------------------------------------------------------------------
"เรียกว่าผักบุ้งครับ"ร่างสูงสง่าย่อตัวลงซ้อนหลังลูกชายมือแกร่งถอนผักบุ้งยื่นให้ลูกชายที่จ้องมองด้วยความสงสัย
"มะมะช่วยปี้ต้นไม้ย้วย ปะปะเป็นผีย้าย"ตัวป่วนรีบขยับตัวจะวิ่งหนีบิดาที่เข้าใจว่าโดนผีร้ายเข้าสิง
"ไม่ต้องหนีเลย ปะป๊าไม่ได้โดนผีสิง แค่โมโหแล้วเผลอทำกิริยาไม่ดีกับลูก"จับตัวลูกชายให้ยืนประจันหน้า ตาสบตา หน้ามองหน้า
"กับมะมะด้วยกั๊บ"เด็กชายเริ่มเรียกร้องความเป็นธรรมให้ผู้เป็นแม่
"นั่นแหละปะป๊าก็ขอโทษ"
"มะมะบอกว่าถ้าจะขอโต๊ดคนอื่นก็ต้องเดินไปขอโต๊ดตรง ๆ แสดงให้เขาเห็นว่าเยาสำนึกปิดแย้ว"เจอลูกชายพูดในบทนี้คนเป็นพ่อก็เกิดอาการนิ่งงัน จำต้องพยักหน้าช้า ๆ ตาม
"งั้นพี่ต้นไม้พาปะป๊าไปขอโทษมะม๊าหน่อยนะครับ"กระซิบข้างหูลูกชายที่ดูเหมือนจะรู้มากขึ้นไปทุกวัน
"เก่งมัก ถ้าทำปิดก็ต้องยอมรับปิดนะ ปี๋ย้ายจะได้มะต้องเข้าอีก"เด็กดื้อของมะม๊าและปะป๊าร่ายยาวตามคำพูดที่ก็อปแม่และอามินนี่มาบอกพ่อ
"ครับลูก"ตอบรับลูกชาย สองพ่อลูกพากันจับมือไปหาหญิงสาวที่กำลังช่วยป้าสายใจเก็บผักด้วยความขะมักเขม้น