สัมผัสของคนลวง

"ฟ้าท้อง" น้ำเสียงของเฟื่องฟ้าสั่นเครือในยามที่พูด เธอมั่นใจแล้วว่าป้องกันเป็นอย่างดี แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องผิดพลาดแบบนี้ขึ้น "ฟ้าท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว"

"ท้องเหรอ ท้องกับใครล่ะ แน่ใจเหรอว่าฉันเป็นพ่อของลูกในท้องเธอ" น้ำเสียงและสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเฉยชา

"คุณครามพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ" เฟื่องฟ้ากำมือแน่น เธอไม่เข้าใจสักนิด ไม่เข้าใจประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่ คิรินทร์หมายความว่าอย่างไร เธอมีเขาแค่คนเดียวนอนกับเขาแค่คนเดียว แล้วเด็กในท้องจะไม่ใช่ลูกของเขาได้อย่างไร

"เธอไปท้องกับคนอื่นแล้วมาใส่ความฉันหรือเปล่า"

ประโยคที่เขาเอ่ยออกมาทำให้เข่าของเฟื่องฟ้าแทบทรุด เธอนอนกับเขาแค่คนเดียวจะท้องกับคนอื่นได้อย่างไร คิรินทร์พูดเช่นนี้หมายความว่าจะไม่รับผิดชอบอย่างนั้นหรือ

"ฟ้านอนกันคุณแค่คนเดียว ฟ้าจะไปท้องกับคนอื่นได้ยังไง"

"ฉันจะไปรู้เหรอ เธออาจจะโกหกก็ได้ว่านอนกันฉันคนเดียว"

หญิงสาวน้ำตาเอ่อคลอ สิ่งที่คิรินทร์พูดมามันสามารถฆ่าเธอให้ตายได้ ในตอนนี้เรี่ยวแรงก็ไม่มีจะหยัดยืน หัวใจปวดร้าวแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ เธอไม่น่ามาเจอคนอย่างเขา เราไม่น่าเจอกันตั้งแต่แรก

"คุณครามพูดแบบนี้หมายความว่าจะไม่รับผิดชอบใช่ไหมคะ"

"ถ้าคิดว่าเด็กในท้องเธอเป็นลูกฉัน เธอก็ไปตรวจดีเอ็นเอมาสิ"

เธอเข้าใจแล้ว เข้าใจทุกอย่างแล้ว แต่จะไม่ตรวจให้เสียเวลา ในเมื่อเขาไม่อยากรับก็ช่างปะไร เลี้ยงเองก็ได้ หากเขาจะรับก็คงรับไปตั้งแต่ประโยคแรกที่เธอเอ่ยออกมาแล้ว

เธอมองเขาด้วยความเจ็บปวดระคนคับแค้นใจ จะจำหน้าผู้ชายคนนี้ไว้ให้ดี และจะจดจำไว้ว่าเขาเคยร้ายอย่างไร

*ไม่มีนอกกายนอกใจ*