[SetBadBrother] หมาเด็กคนนี้พี่ครามจอง [Mpreg] [สงคราม+ไต้ฝุ่น]

"ยอมให้เล่นหัว ลามไปถึงขั้นเลียปาก! ยังบอกกูเข้าถึงยากอีกเหรอ"
-คราม-

"อยากร่อนบนตัวกูไงหรือไม่ใช่"

คนพูดมองอย่างเอือมระอาสีหน้าเหม็นเบื่อราวกับรำคาญนักหนาเมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ หลายต่อหลายครั้งที่คิดว่าอีกฝ่ายต้องการยั่วประสาท รวมถึงเหตุการณ์วันนั้นก็ด้วยแต่คนเมาเละคงลืมไปแล้ว

"ให้กัดลิ้นตายยังง่ายกว่าที่จะต้องไปรักคนเหี้ยๆ อย่างพี่"

ถึงแม้ครั้งหนึ่งจะเคยเผลอใจก็เถอะ แต่มันก็กลายเป็นอดีตที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไหร่ คนไร้ความรู้สึกไม่มีหัวใจนิสัยไม่ดีอย่างไอ้พี่ครามไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะเอาใจลงไปเล่นด้วย

"แล้วใครกันที่มันมาสารภาพรักกู"

มุมปากหยักสวยกดลงข้างเดียวเล็กน้อยทำบ่อยจนเจ้าตัวชินไปแล้ว แต่คนเห็นก็อดคิดไม่ได้ที่จะมองว่าอีกฝ่ายจงใจแสดงสีหน้ากวนประสาทกันมากกว่า

"นั่นมันตอนเมาโว้ย!!...ช่วยลืมๆเรื่องบ้า ๆ นั่นไปซะทีเถอะ!!"

คนตอบหูตาแดงก่ำด้วยความโกรธและอาย รวมทั้งแก้มที่เคยขาว ๆ น่าฟัด บัดนี้ก็ขึ้นริ้วระเรื่อ ใต้ฝุ่นคิดว่าเพื่อนสนิทพี่ชายตัวเองจะไม่ใส่ใจลืมมันไปแล้วเสียอีก แต่นี่ยังจำได้แล้วยังยกขึ้นมาเป็นประเด็นขยี้ให้เขาได้อายอีกทำไม

แต่...ทว่า สามปีต่อมาทั้งคู่กลับมาเจอกันอีกครั้ง

"ครามง่วง ฝุ่นให้นอนหนุนตักหน่อยได้ไหม"

***************
ฝากนิยายเรื่องของพี่ครามกับไต้ฝุ่นไว้ในใจอีกเรื่องนะคะ แนะนำซื้อใน android จะถูกว่า ios