เกิดใหม่ในร่างคุณชายจอมเสเพล

พนักงานบริษัทที่เป็นเด็กจบใหม่ไฟแรงอย่าง 'เซียวหยาง' บัณฑิตเกียรตินิยมอันดับ 1 รางวัลเหรียญทอง หลักสูตรสถาปัตยกรรมศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังในประเทศจีน

เซียวหยางตั้งใจหมายมั่นว่าหลังจากนี้ตนจะเป็นเสาหลักของบ้าน เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของพี่ชายที่เสียสละให้ตนเรียนมหาวิทยาลัยจนจบ เพราะอย่างนั้นเซียวหยางจึงรับข้อเสนอของบริษัทที่เงินเดือนสูงและสวัสดิการพนักงานที่ดีที่สุด โดยมีสัญญาการทำงานขั้นต่ำอยู่ที่ 3 เดือน ในตอนแรกเซียวหยางสงสัยว่าทำไมถึงมีขั้นต่ำการทำงานน้อยขนาดนี้ แต่เมื่อได้เริ่มเข้ามาทำงาน เซียวหยางก็ได้รู้แน่ชัดแล้วว่าทำไม

เหตุผลก็เป็นเพราะว่าบริษัทนี้นั้น แม้จะให้เงินเดือนสูงหรือสวัสดิการดีขนาดไหน แต่พนักงานที่มาทำงานให้ในบริษัทนี้นั้น แทบจะไม่มีเวลาให้ใช้เงินหรือสวัสดิการนั่นเลย เพราะว่างานที่ให้ทำหนักจนเรียกได้ว่าถาโถมเข้ามาไม่หยุด สภาพแต่ละคนคล้ายจะเป็นศพเดินได้ ท้ายที่สุดเซียวหยางทนไม่ไหวจึงได้ฝืนทำงานให้ครบสามเดือนตามที่เซ็นสัญญาไว้กับบริษัท ในวันสุดท้ายที่ทำงาน เซียวหยางก็ได้ยื่นใบลาออกอย่างเป็นทางการพร้อมกับรับเงินเดือนจากบริษัท

ในระหว่างที่เดินกลับบ้าน ในหัวก็คิดถึงว่าพี่ชายจะเอาอะไรมาเซอร์ไพรส์ตน เมื่อเดินมาถึงทางม้าลายเพื่อข้ามถนนไปอีกฝั่ง เซียวหยางเดินให้ทันตามสัญญาณไฟจราจร แต่แล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นคุณปู่คนหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่ากำลังมีปัญหาอะไรบางเกิดขึ้น แล้วทำให้เคลื่อนไหวช้าลง

ขณะที่สัญญาณไฟให้ข้ามใกล้จดหมดลง อยู่ๆ ก็มีรถยนต์คันหนึ่งที่พุ่งตรงมาราวกับเบรกแตก บีบแตรลากยาวเพื่อเป็นสัญญาณให้คนหลบ แต่ดูเหมือนว่าคุณปู่จะไม่สามารถหลบได้ทัน ในตอนนั้นเซียวหยางไม่ทันได้คิดอะไร ขาก็เริ่มวิ่งตรงไปที่คุณปู่เพื่อดึงให้หลบ แล้วก็สามารถช่วยได้ทัน



แต่เซียวหยางกลับไม่รอดเสียเอง สิ่งที่เสียใจที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่การที่ยื่นมือเข้าไปช่วยคุณปู่ แต่เป็นการที่ตนไม่มีโอกาสได้เจอแม่กับพี่ชายอีกแล้ว

"เซียวหยาง! ไม่นะ เซียวหยางอยู่กับพี่!" เสียงคุ้นหูของผู้เป็นพี่ที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหน

"ผมขอโทษ..." เสียงของน้องชายที่รู้สึกเสียใจกับการที่ช่วยอะไรพี่ชายไม่ได้เลย